"İnsan her şeyi unutabilir, ama içindeki o küçük sesi unutamaz. O, en derinlerde, en sessiz anında bile konuşur."
(Benim içimde daima yoluma ışık tutan senin sesin babam)
“Ah minel aşk-ı ve halatihi..”
"Çeşmek Be-zen Sitare Ezmen Mekon Kenâre"
( Ey yıldız bana göz kırp Benden uzak olma ')
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok
"Andolsun tozu dumana katıp savuranlara! O ağır yükü taşıyanlara, Sonra kolaylıkla akıp gidenlere, İşleri taksim edenlere andolsun ki, size vaat edilen kesinlikle doğrudur."