İnsanlar daima konuşur. Hikayeni bilmeden, yürüdüğün yollardan geçmeden, seni tanımadan ve idrak etmeden daima konuşur. İç dünyanda ne yaşadın nasıl bu hale geldin bilmezler ama konuşurlar. Hepsine kendini anlatamazsın, herkese kendini sevdiremezsin. Hayat, başkası için yaşanmaz.
“böylesine delice hayran olmanın tekinsiz bir yanı da vardır; kaybetmekten korkarsın ki bu durumda kaybetmek en az elinde tutabilmek kadar tehlikelidir.”
Kürek cezası! Ah, evet, bin kez ölürüm daha iyi, kürektense idam sehpası cehennemdense hiçlik; küreğin halkasındansa Guillotine'in bıçağına teslim ederim boynumu!