Hepimiz ölüme bir hayat borçluyuz.
Ve tüm dünyalar arasında olabilecek en iyisinde yapılan her ne varsa hepsi iyi niyetlidir. Müzik bizi kurtaracak, birde aşk.
Onun yanında kendimi her an düşmekten korktuğu için isyan çıkarmaya eğilimli bir halde gözetleme direğinden özlemle ufka bakıp o masmavi boşlukta umutsuzca bir kara parçası görmeyi uman Kolomb’un denizcilerinden biri gibi hissediyordum.
Bir yere ait olmayan insanlar ne olacak?
Nereye? Nereye ait olmayan?
Herhangi bir yere. Herhangi bir şeye, herhangi bir kimseye. Fiziksel olarak bir bağı olmayanlar. Uzay boşluğundaki kuyruklu yıldızlar gibi hiçbir çekim gücüne tabi olmayanlar.
"Görünmeyenin anahtarını elinde tutan beş gizem vardır. Aşık olma, bir bebeğin doğumu, büyük sanatın tasarlanması, ölüm ya da bir felaketle yüz yüze gelmek ve insan sesinin şarkı söylerken yücelişini duymak.
İşte bunlar evrenin cıvatalarının açıldığı, bizlerinde gizlenmiş olana anlık bakış atabildiğimiz durumlardır; açıklanamaz olana dair bir açıklama."
