Çocukların kendilerini yetiştirenlerle varolduğu küçük dünyalarında hiçbir şey adaletsizlik kadar çok hissedilmez.Çocuğun maruz kaldığı belki çok küçük bir adaletsizliktir ama çocuk da çok küçüktür ve dünyası da öyle...
Sıcaklığını hissettiğim,nabzının atışlarını duyduğum gövdemin bu dünyadan uzaklaşmasını istiyordum ama bir yandan da apartmanın iç seslerini işitiyor, bu dünyada gece yarısı oturup bir kitap okumanın, bu anın içinde olmanın da katlanılabilir olduğunu seziyordum.
"Ama ben sadece masal okumayı biliyorum."
"Dene,hepsi aynı.Hadi bakalım,oku."
Kağıdı açtı ve parmaklarını üzerine koyarak hecelemeye başladı.
K.A.Ka.R.A R. KARAR.
Kağıdı elinden kaptım.Bana okuduğu şey benim ölüm ilanımdı.Dadısı bir sente almış olmalıydı ama benim için değeri çok daha fazlaydı.
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Yönetmek ve yönetimini sürekli kılmak istiyorsan,gerçeklik duygusunu yolundan çıkaracaksın.Çünkü yönetmenin sırrı,bir yandan kendi yanılmazlığına inanırken,bir yandan da geçmişteki hatalarından ders çıkarabilmektir.