"Biliyor musun Victor? Umut,insanın ayağına batan bir cam kırığı gibidir. Ayağında bulunduğu müddetçe, attığın her adımda canını yakar. Çıkarılıp atıldığında ise bir müddet kanar,iyileşmesi biraz zaman alır fakat sonunda yürümeye devam edersin."
Onu sevmenin yıkım olduğunu biliyordum ama bunu bilmek ona duyduğum sevgiyi azaltmıyordu.Onun kusursuz biri olduğuna inansam ancak bu kadar ona bağlanırdım.
Çocukların kendilerini yetiştirenlerle varolduğu küçük dünyalarında hiçbir şey adaletsizlik kadar çok hissedilmez.Çocuğun maruz kaldığı belki çok küçük bir adaletsizliktir ama çocuk da çok küçüktür ve dünyası da öyle...
"Ama ben sadece masal okumayı biliyorum."
"Dene,hepsi aynı.Hadi bakalım,oku."
Kağıdı açtı ve parmaklarını üzerine koyarak hecelemeye başladı.
K.A.Ka.R.A R. KARAR.
Kağıdı elinden kaptım.Bana okuduğu şey benim ölüm ilanımdı.Dadısı bir sente almış olmalıydı ama benim için değeri çok daha fazlaydı.
Yönetmek ve yönetimini sürekli kılmak istiyorsan,gerçeklik duygusunu yolundan çıkaracaksın.Çünkü yönetmenin sırrı,bir yandan kendi yanılmazlığına inanırken,bir yandan da geçmişteki hatalarından ders çıkarabilmektir.
Bir insanın yavaş yavaş yenilenmesinin,yeni bir hayat bulmasının,bir dünyadan başka bir dünyaya geçmesinin,hiç bilmediği yepyeni bir gerçekle tanışmasının öyküsü...
"Dünyada herkesten çok kendini sev, çünkü dünyada her şey kişisel çıkara dayalıdır.Eğer bir tek kendini seversen,işini gerektiğince yaparsın;kaftanında bölünmeden, bütünüyle senin üzerinde kalır."
"Sitare! Keşke seninle geçirebileceğim birkaç dakikayı bana verseler de sonra canımı alsalar.Sevgin,gönül denizimde tutuşan bir alev.Ve denizimde şimdi yangınlar çıkıyor."