Selamlar, okuyup beğendiğim kitapları abartmak en sevdiğim şeyler arasına girdi son zamanlarda. Şöyle ki çok sevdiysem, anlam yüklediysem sevdiğim insanlara da ikram etmek geliyor içimden. İşte bu kitaplardan bir tanesi de saygıdeğer, rahmetli Doğan hocanın kitabı. Kitap bittikten sonra şunu söyledim kendi kendime. ''Keşke bazı insanlar ölümsüz olsa ya da ne bileyim uzun ömürlü olsa'' Çünkü insanlığa ilim, bilim, yol göstermekten başka çabası yok. Merhamet, vicdan aşılıyor Edirne'den Kars'a. Örnek alacağımız bir ışık. Yeryüzünde belki de melekti. Tanışabilmeyi ne çok isterdim anlatamam.
Kitabı bitirdikten sonra ardından eşi Yıldız hanım'ın doğum gününde hocaya ithafen çıkardığı kitabı ''İyi ki'' kitabını okumaya başladım. Her bölümü ayrı hıçkırıklıklarla tamamlıyorum. Ne şanslı insanlar ki hoca ile tanışma şerefine nail olmuşlar.
Doğan hoca Deniz Bayramoğlu ile sohbetinde hayatın anlamından, insanın kendisini geliştirmesinden, yaşamdan, nasıl eş, iş seçilir gibi konuların üzerinde durup yol göstermiş, farkındalık yaratmış. En değer verdiği, önemle üstünde durduğu konu ise çocukluk evresi. Çocukluğunu yaşayamamış kişinin mutlu olması zordur diyor. Çok doğru değil mi ? Mutsuz, ilgisiz, sevgisiz, farkedilmemiş bir şekilde büyütüldüğümüzde topluma karışıyor ve öfke saçıyoruz ve bizler bir yerde muhakkak karşılaşıyoruz bu gibi bireylerle. Çocukluğumuz güzel biçimlenirse hayat o kadar güzel olabilir.
Kitabı öncelikle herkesin okumasını isterim, tavsiye ederim lakin özellikle ebeveynlerin, öğretmenlerin okumasını bilhassa öneririm.
Sevgilerle :)
