Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Selen
Selen
@selenn0
Türkçe Öğretmeni
959 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Şaşkınlıkla, üzüntüyle ve öfkeyle okudum desem yeridir.
Çok farklı bir konuyu ele alan Sybil okuyan herkesi etkileyeceğini düşündüğüm bir kitap. Artık özellikle de psikolojiye ilgisi olan her insana önereceğim herkese okutacağım bir kitap kendisi.
Gerçek bir yaşam öyküsünden yola çıkılarak yazılan bu kitapta Sybil takma adıyla tanıtılan hastanın önce hastalık sürecini sonra bir bedende yaşattığı 17 farklı kişiliği sonra çocukluğunu, ailesini ve tedavi sürecini okuyoruz. Öncelikle işin içine kurgusal faktörler eklendi mi her şey olduğu gibi gerçek miydi bilmiyorum fakat çocukluğunu okumak, şizofrenik bir annenin işkencelerini, küçücük çocuğa yaşattıklarını okumak çok zordu. Tüm o süreçte Sybil’in yanında her şeye şahit oluyorsunuz ve tedavi sürecinde berabersiniz. Çoklu kişilik bozukluğunu ilk defa bir Split adlı filmde izlemiştim ve çok etkilenmiştim okurken hep oradaki karakterler aklımdaydı ama kitabı okurken öğrendim ki uyarlama bir filmi varmış onu da zaman kaybetmeden izleyeceğim.
Zor bir kitap olarak bilinen, okumaya başlayan kişilerin genel olarak sıkıldığı ve pek önerildiğini görmediğim bir klasikle geldim bugün.
720 sayfa olan bu kitabı okumaya başladığım ilk gün 210 sayfasını okudum. Eğer beni zorlayan, dili anlaşılmayan ve yorucu bir kitap olsaydı elime aldığım ilk dakikadan itibaren bu kadar sayfa okuyamazdım. Hikayenin başında İsmail ve Pequod gemisine binişi anlatılırken her şey gayet akıcıydı. Lakin sonrasında içerisinde öylesine derin bilgiler ve ayrıntılar okumaya başlıyorsunuz ki tıkanmaya başlıyor kitap. Bir belgesel tadı almaya başlıyorsunuz eğer bu noktada roman akıcılığı beklerseniz kitap tıkanır ve ilerlemez diye düşünüyorum. Bu sebepten ben bilgi verici metin okurmuşçasına okumaya devam ettim okuma hızım yavaşladı ama zevk alarak okumayı sürdürdüm.
Geminin kaptanı Ahab ve onun hırs intikam dolu hikayesi sizi ister istemez diri tutuyor merak içinde okumayı sürdürüyorsunuz. Ahab’ın Moby Dick’i öldürmek üzerine ettiği yeminler ve herkesin onu desteklemesini bekleyişi, geminin ikinci kaptanı olan Starbuck’ın ise Hristiyan inancı benimsemiş bir kişi olarak tüm bu olan bitene karşı koyuşu sizi heyecanlandıracak eminim.
Kitabın kapağını kapattığınızda aslında çok daha derin bir metin okuduğunuzu, doğanın insan ile mücadelesini ve insanın doğa karşısındaki acizliğini hissedeceksiniz. Son olarak toparlamam gerekirse denizi ve balina avcılığını her yönüyle anlatan, okurken her detayı yaşıyor gibi hissettiğiniz bu kitabı ben okumadan geçmeyin derim.
"Bir kitapta okumuştum , çektiğimiz acının derinliğinin bilincine ancak o acı bittikten sonra varırmışız ve büyük bir şaşkınlıkla, nasıl dayanabildim böylesi cehennem azabına, dermişiz."
Bir anne adayının, anne olacağını öğrendiği andan itibaren kendi içinde yaşadığı duygu karmaşasını, hissettiklerini, korkularını, düşüncelerini dile getirişini okuyoruz. Kadının görevleri hakkında, toplumun kadına ve erkeğe bakışı hakkında ve en önemlisi hala tartışmalara konu olan ‘’kürtaj’’ konusu hakkında bir iç hesaplaşma.
‘’O ilk insanın karar vermesine izin verilmiş olsaydı herhalde korkar, ‘’Hayır’’ diye yanıtlardı. ’’Doğmak istemiyorum.’’ Kitaptan bu alıntıyı paylaşarak sizlere sormak istiyorum hak veriyor musunuz bu cümleye?
Bir annenin bazı anlarda korkularını, karnında taşıdığı çocuğu nasıl istemeyişini bazen onun için daha doğmadan nasıl endişelendiğini okuyorsunuz, kesinlikle etkileyici ve sarsıcı bir eserdi. Özellikle bir mahkeme sahnesi vardı kahramanın zihninde dönen bir mahkeme. Toplum baskısının böylesine hissedildiği zorlayıcı bir bölümdü. Ben tavsiye ediyorum alışveriş sepetlerine eklensin, alınsın, okunsun.
Okur Takip Önerileri
3 kişilik bir arkadaş grubunu okuyoruz, üçünün ortak noktası virtüöz olması. Karakterimiz kendi düşünceleri üzerinden diğer iki arkadaşını anlatıyor bizlere. Dönemin sosyal hayatı, sanat çevresi çok iyi aktarılmıştı. Bernhard okumanın bir nebze zor olduğunu düşünüyorum, diline alışık değilseniz bocalayabilirsiniz. 110 sayfa kitap aslında bir oturuşta okunur gibi duruyor ama günlerinizi alabilir okurken bu da Bernhard farkı diyelim.
Hayatımın son yıllarında en çok ihtiyacım olan şey SAKİN OLMAK. Ne hikmetse beceremiyorum bu kadar asabi ve gergin olmayı neye borçluyum bilmiyorum ama gülen yüzümün altında koca bir sinir küpü geziyor bu kitabı okurken ilk defa bi kişisel gelişim kitabından beklentim vardı yine olmadı. Sakin olmak koca puntolarla yazılmış ama asıl anlatılan yaşlılığa giden yol. Yine de güzel bir alıntı bırakıyorum aşağı :)
“Sükunete ermek ancak yaşlanma sürecince mümkündür belki de: Yaşamımızdaki her şey bir hayat memat meselesi değilse artık, hormonlar biraz yatıştıysa, tecrübe hazinemiz arttıysa, görüşümüz genişlemiş, insanlara ve şeylere dair kestirimlerimiz daha isabetli hale geldiyse, sakin olmak daha kolay olabilir.”
Bu yılın 10/10 verdiğim bir kitabıyla daha karşınızdayım.
Trujillo dönemini 3 ayrı kişinin gözünden anlatıldığı bu romanı okurken zorlanacaksınız çünkü yazılan her şeyin gerçek olduğunu bilmek, o dönemde tüm bu yaşananların gerçeklemiş olması canınızı sıkacak. Dominik Cumhuriyeti’nde 1930-1961 yıllarında yaşananları ilk önce diktatörün en sevdiği adamlardan birinin kızı Urania gözünden okuyoruz. O dönem, hissettikleri, yaşadıkları… İkinci olarak Trujillo, üçüncü olarak ise Trujillo’ya suikast düzenleyenlerin anlatısından okuyoruz. Farklı bakış açılarıyla sunmuş yazar bize o dönemi.
Kelebekler Zamanı adlı kitabı okuduğumda Mirabal kardeşlerin direnişine hayran olmuştum böyle bir diktatörlük karşısında tüm sessiz kalanların sesi oluşlarına hayran kalmıştım, Teke Şenliği’ni okurken çoğu sayfada karşıma çıktılar üzüntüyle okudum. Her şeyden önce çok başarılı ve kaliteli bir eser olduğunu düşünüyorum sonrasında diktatör bir yönetimde yaşamın ne kadar güç olduğunu okumak için doğru bir eser.
Herkes bilsin çok mutlu bir hayat yaşadım.
Duygularım karmakarışıkkkk!
Öncelikle böylesine dolu dolu aşk hikayeleri beni çok yoruyor, bir insan bir insanı nasıl bu kadar sever mantığım almıyor. Beni tanıyan herkes şu an şöyle düşünüyor eminim ki ‘’ sen ne anlarsın kalpsizzz :) ‘’ Ben aşk insanı değilim bu sebepten okurken bazı yerlerde fazla aşktan bayılacak gibi oldum. Tabi Kemal’in tüm bu duygu karmaşasını aşktan saymayan okurlar da mevcut onlara da saygı duyuyorum. Ama Orhan Pamuk gerçekten harika bir yazar, kitabın ilmek ilmek işlendiği her satırda kendini hissettiriyor. Hem olumlu hem olumsuz hislerim var kitaba karşı, öncelikle bu kadar uzatılması gerekiyor muydu gerçekten? O 8 yıllık süreç neydi, yok artık bitsin bu çile dedim bir ara okurken ama ilk 200 sayfası ve son sayfaları için gerçekten okumaya değer bir kitap olduğunu düşünüyorum. Yani hem sevenleri destekliyorum hem sevmeyenleri herkesin haklılık payı var :) Okuyanlardan yorumları merakla bekliyorummmm
Serinin ilk iki kitabına aşık olmuşken üçüncü kitap böyle olmamalıydııııı : ( (
Pia Mater kitabını paylaştığımda size ne kadar sevdiğimi anlattım ve muhakkak okuyun dedim ama serinin son kitabı beni üzdü, öncelikle ilk iki kitapta adı geçmeyen bir sürü karakter dahil oldu, ayrı ayrı her karakterin sonu alelacele yazılmış gibiydi, ayrıca bilimsel gerçekler o kadar fazlaydı ki bir anda bu kadar bilgi patlamasını yaşamak can sıkıcıydı. İlk iki kitap kurgu ağırlıklı olup içerisine bilimsel bilgiler serpiştirilmişti son kitapta tam tersi olmuş o yüzden zevkli bir okuma olmadı. Burada işin içine beklenti durumu dahil oluyor çıtayı bu kadar yükseltmiş olmasam bu kitap da beni tatmin edebilirdi..
“İyiliği eğitim yoluyla öğrenememiş bir kadının önünde, iyiliğe giden iki yol açar Tanrı: Biri acı biri de aşktır bu yolların. Çetin yollardır bunlar. Bu yollara giren kadınlar ayaklarını kanatırlar ellerini parçalarlar.”
Çok çok çok sevdiğim kitap Monte Cristo Kontu’nun yazarı Alexandra Dumas’nın oğlu olan aynı isimli Alexandra Duma’nın tek romanı olan Kamelyalı Kadın tam bir aşk klasiğiydi. Sıkılmadan okuyacağınız sürükleyici bir kitap. Bir aşka ait tüm duyguları okura yaşatabilen, aşk için çekilen zorlukların yanında bir mücadeleyi anlatan kitap
“Doğru zaman kaçırılmışsa, diye düşündüm, eğer insan bir şeyi kendinden bunca zaman esirgemişse, bir şey ondan bunca zaman esirgenmişse eğer, büyük bir güçle başlasa ve coşkuyla desteklense bile, artık çok geç kalınmış demektir. Yoksa ‘çok geç’ kalınmaz mı hiçbir zaman; yalnızca ‘geç’ mi kalınır ve ‘geç’ olması, her şeye karşın ‘hiç’ olmamasından daha mı iyidir? Bilemiyorum.“
Lise öğrencisi Michael ve kendisinden yaşça büyük Hanna’nın ilişkisini okuyoruz başlangıçta. Önce aşkı okuyoruz, tutkuyu o güzel hisleri sonrasında Hanna ortadan kayboluyor ve yıllar sonra hukuk eğitimi gören Michael ile bir mahkeme salonunda karşılaşıyorlar. Hanna 2.Dünya Savaşı sırasında kilisede tutulan Yahudi kadınların ölümüne sebep olmaktan yargılanıyor. İşte kitap bu noktada tarihteki önemli olaylara vurgu yapmasıyla ayrı bir yere sahip. Ben çok severek okudum soluksuz okudum desem yeridir hatta 10/10 bir kitaptı okunmalı
İlk defa bir kitap için mutlaka okuyun yorumunu sizlere yapamayacağım.
Kitabı beğenmediğim için mi? Asla, tek sebebi var gerçekten dram dolu bir kitap. Okuduğumuz her kitapta yer yer kötü olaylara denk geliyoruz ama bu kitapta 850 sayfanın 800 sayfası acı ve dramdı. Kendini kabul etmeyen, kendisini sevgiye asla layık görmeyen, kendini günden güne yok eden ve tüm bunları hak ettiğini düşünen Jude karakteri ömrüm boyunca unutmayacağım bir karakter oldu. Aslında kitabın arkasında yazdığı gibi kitap üniversiteden arkadaş 4 erkeğin hayatı değildi, genel olarak olaylar Jude üzerinden, belli bir yerden sonra da Willem üzerinden sürdürüldü diğer karakterler kitap boyunca yer yer karşınıza çıkıyor. Kusursuz bir kitap değildi eksiği, abartısı olan bir kitaptı ama seneler sonra bile kitaplığımda gördüğümde aklıma gelecek tek şey varsa o da içimde yaşattığı acı olacak. Jude ile asla empati yapamadım kendini kabul edemeyişini ben de kabul edemedim ve bu acı çok fazla geldi. Spoiler olsun istemiyorum ama çocuk istismarını yüreğim gerçekten kaldırmıyor bir de bunun yıllarca bir çocuk üzerinde yaşattığı etkiyi okumak yerle bir etti beni. Bu sebepten kitabı kimseye önermiyorum okuyup okumamak sizin kararınız ben düşüncelerimi paylaştım
Öncelikle söylemeliyim ki kitabın adıyla içeriğinin hiç alakası yok. Aşk mutluluk huzur okuyacağınızı sanıyorsanız aslaa, kitap tam olarak nefret kitabı.
Farklı konumlarda olan iki kadın üzerinden bir insanlık problemini sunuyor yazar bizlere. Hayatlarının bir erkekle beraber olunca tamam olacağını düşünen bu kadınları okurken anlamak istemedim. Aslında yazarın da isteği buydu sanırım hiçbir karakterle empati yapmanıza izin vermiyor.
Okudukça mutlu olmanın bir düzen sorunu olduğunu göreceğinizi düşünüyorum. Yazar düzeni, toplumu, insanları bu iki karakter üzerinden değerlendiriyor sanki. Dili de oldukça farklıydı ama bir çırpıda okuduğumu da belirtmek isterim
Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü olarak belirlenen 25 Kasım, Mirabal kardeşlerin ölüm günüdür. Mirabal Kardeşler kim derseniz Dominik Cumhuriyeti’nin diktatörü Trujillo’nun 31 yıl süren acımasızca yönetimine, insanları katledişine işkencelerine zalimliğine karşı korkusuzca mücadele etme cesaretini göstermiş kız kardeşler ve Kelebekler Zamanı kitabı işte o kardeşlerin o direnişin anlatıldığı kitap.
Kitap kronolojik olarak bölümlere ayrılmış ve her bölümde kız kardeşlerin olayları kendi ağızlarından anlattığı alt bölümler var.
Yazar ‘’ Romanlar tarihi belgeler değildir ne de olsa; onlar sadece insan kalbine nasıl gidileceğini bilirler.’’ diyerek aslında kitapta kendi yarattığı Mirabal kardeşleri okuyacağımızı da söylüyor bize ama yine de bu direnişin gerçek olduğunu bilmek ve geride kalan kardeşin ağzından bazı noktaları öğrenmek çok etkileyiciydi. Okuyun okuduğunuza pişman olmayacaksınız.
'' Sesli sesli ağlamak istedim, ama ağlayamazdım. Dünyada gözyaşı dökülemeyecek üzüntüler vardır işte. Bunu kimseye anlatamayacağınız gibi, anlatsanız bile hiç kimsenin anlayamayacağı türden şeylerdir. O üzüntü şekli hiç değişmeden, rüzgarsız bir gecede yağan kar gibi sessizce yüreğinizde birikir durur.''
İlk kelimem HARİKAYDI! olacak Murakami beni yine ve yine etkiledi. Murakami eserlerinde kurduğu dünyayla gerçeküstücülük tekniğinden uzak okumalar yapmayı seven insanlar tarafından kabul görmese de ben kendisini çokça seviyorum. Son günlerde böyle fantastik bir kitap okumak bana çok iyi geldi. 2 ayrı dünya 2 farklı karakter üzerinden çok güzel hisler yaşattı bana. İnsan belleği, paralel evren kavramları üzerine de düşündürmedi değil. Ne zaman boşluğa düşsem Murakami okuyarak toparlanacağım sanırım iyi okumalar :)
Osamu Dazai intihar ederek hayatına son vermiş bir yazar. Bu kitabın yarı otobiyografik bir eser olduğunu öğrenince merakıma yenildim ve hemen okudum. Yazar Yozo isminde bir karakter üzerinden kendi hayatını aktarmış bizlere. Kitaptaki karakter de defalarca intihar girişiminde bulunan biri zaten, yaşadığı karanlık dünyayı, hislerini tarif edişini, çok güzel yansıtmış. Özellikle kitabın bu cümlesi ‘’ Dış dünyada durmaksızın gülümseyen yüzümü gösterirken, iç dünyam ölüydü.’’ 110 sayfanın nasıl geçtiğinin özeti diyebilirim. Ölümünün üzerinden bunca sene geçmesine rağmen Japonya’da hala ilgi gören bir yazarmış kendisi fakat Türkçeye çevrilen sadece 3 eseri mevcut diğer eserlerini de okuyacağımm.
