En son hangi acı seni uykusuz bıraktı, en son hangi coğrafyaya göz yaşı döktün, en son hangi cümle beynini darmadağın edercesine odanın duvarlarında yankılandı, söylesene?
Hiç şiir okumamış gibi kötüsünüz,
Bir köpeğin başını hiç okşamamış,
Hiç bayram şekeri dağıtmamış,
Çocukla çocuk olmamış gibi kötüsünüz!
Sevinince kötüsünüz,
Korkunca kötüsünüz,
Korkunçca ve korkakça kötüsünüz!
_Cem Uslu_
Gel gelelim
Beter bize kısmetmiş
Ölüm böyle altı okka koymaz adama
Susmak ve beklemek müthiş
(…)
Kaç yol ağlamaklı olmuşum geceleri
Asıl bizim aramızda güzeldir Hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Bu kan kokan coğrafya, bu çığlıklar senindir.
Bu gözü yaşlı târih, hıçkırıklar senindir.
Yeryüzünde çiğnenen bütün haklar senindir.
Prangalı hükümler, aydınlıklar senindir.
O ilk güne götür beni.
Seni tanıdığım güne bırak.
Gülüşün ukde kalsın içimde.
Keşkelerim güzel olsun sana dair.
Bir daha hiç karşılaşmayalım.
Tanıştığımıza memnun olalım ve ötesine geçmeyelim.
Sen yoluna git, ben yoluma…
Gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası
Ne dal kaldı ne tomurcuk
Yerden yere çaldı otları ağaçları
İnsan yüzlü bir korkuluk
Üşüdüm dünyalarca
Baskın yemiş bir kent gibi üşüdüm!
Sen artık bu kitapta: noktaları, virgülleri, satırları taşımıyorsun…
Sen artık bu kitapta: koşmuyor, bağırmıyor, alnını kaşımıyorsun…
Sen artık bu kitapta yaşamıyorsun!