384 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Olduğunu sandığı kişiye tutunup asla sınırlarının dışına çıkamayan insanlar için üzülüyorum artık. “Ben şöyle biriyim, ben böyle biriyim” diye boyuna konuşmalarına da tahammül edemiyorum. Hiç sınanmadıkları durumlarla ilgili kesin bir biçimde “Ben olsam şöyle yapardım” dediklerindeyse artık anlattıklarını hiç ciddiye alamıyorum. Hayat yeri gelince insanın ağzını burnunu öyle bir yamultur ki, feleğini şaşarsın. İnsan söyledikleri değil, yaptıklarıdır Osman.
Sayfa 88
Başka türlü olamadığımız için böyleysek; tam da bu bedenle, olduğumuzla övünmek, yerinmek, olduğumuzu değiştirmeye çalışmak anlamsızsa, niye sana benzemeyenleri eleştiriyorsun?
Sayfa 389
Ebeveynler, ‘Çocuktur anlamaz,’ diyerek fütursuzca yaşıyor, yaşatıyor. Evet çocuk o an anlamıyor ama unutmuyor da. Ve bir gün, hatırladığı bir gün anlıyor. Ne zaman ki kıyıya çıkıyor, kayanın üzerine oturuyor, işte o zaman anlayabiliyor ancak, kendisini kim itti.
Sayfa 385
Acaba her şey, o öyle olacağına inandığı için öyle oluyor olabilir miydi?
Sayfa 216