sunay
@ssunayy
Antalya
2 Şubat
52 okur puanı
Şubat 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yavaş yavaş güveni azalıyor. insanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşmadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerini uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyıp birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı İşte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193Kitabı okudu
Ya, aslında yanılıyorsa? Ya, gayet sıradan bir yazgıya sahip sıradan biri olarak yaratılmışsa?
Sayfa 167Kitabı okudu
Ama eskiden yaşamını besleyen her şeyi uzaklaşmıştı,kendi yerinin rahatlıkla işgal edildiği yabancı bir dünyaydı o artık...
Sayfa 159Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
... hani yazgının en belirleyici anları, size dokunmadan burnunuzun dibinden geçip gider ve sizi solmuş yapraklardan oluşan bir burgacın ortasında bırakırlar ya, işte o yiten korkunç ama dev fırsat duygusunu hissediyordu.
Sayfa 90Kitabı okudu
... çevremizde bizim gibi yaratıklar olduğunu düşünürüz halbuki olan, sadece, don, ve yabani bir dil konuşan taşlardır; bir dosta selam vermek üzereyizdir, ama kolumuz hareketsiz yana düşer, gülümsememiz yarıda kalır çünkü tamamen yalnız olduğumuzu görürüz.
Sayfa 77Kitabı okudu
Dün gibi geliyordu ama zaman geçmişti, o hareketsiz, herkes için aynı, durağan yani, ne mutlu olanlar için daha yavaş ne de talihsizler için daha hızlı olan ritmiyle akıp gidiyordu.
Sayfa 65Kitabı okudu
"Olamaz" derdi, muhakkak farklı bir şeyler ona gelmeli, öyle bir şey ki, insan," artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş" diyebilmeli.
Sayfa 57Kitabı okudu
Onlar, herkesin ortak yaşamına, sıradan insanların mutluluğuna, vasat bir yazgıya alışmamışlardı; birbirleriyle yan yana ya gerçekte bilincine varmadıklarından ya da sadece ruhlarının kıskanç çekingenliği ile birer asker olduklarından Birgül hiç sözünü etmeksizin aynı umutla yaşıyorlardı.
Sayfa 57Kitabı okudu
Ama bir noktada, belki de içgüdüsel olarak, insan geri döner ve arkasındaki bir kapının kapanarak dönüşü olanaksız kıldığını fark eder. İşte o zaman, bir şeylerin değişmiş olduğunun ayırdığına varırız, güneş eskisi gibi kıpırtısız değildir, hızla hareket etmektedir; ne yazık ki, henüz bakmaya bile fırsat bulamadan, onun ufkun ucuna doğru hızla kaydığını, bulutların da gökyüzündeki mavi koylarda hareketsiz durmadığını, birbirlerinin üzerine çıkarak kaçtıklarını, iyice acele ettiklerini görürüz; zamanının geçtiğini ve günü gelince yolun zorunlu olarak son bulacağını anlarız.
Sayfa 49Kitabı okudu
O zamana değin, çocukken insana sonsuz gibi görünen bir yolda, yılların yavaş yavaş ve hafifçe geçtiği, böylece hiç kimsenin akıp gittiklerinin ayırdığına varmadığı bir yolda, hep ilk gençliğinin kaygısızlığı ile ilerlemişti. Insan, bu yolda sakin sakin, çevresine merakla bakarak ilerlerdi, aceleyle gerçekten hiç gerek yoktu, ne arkanızda sizi sıkıştıran ne de tabii, bekleyen birileri bulunurdu, arkadaşlarınız da kaygısız, oynamak için sık sık durarak ilerlerdi. Evlerinin kapısından büyükler size dostça selam verir ve suç ortaklığı dolu gülüşlerle ufku gösterirlerdi; böylece yürekli ve tatlı arzularla çarpmaya başlar ve insan kendisini az ötede bekleyen harikulade şeylerin umudunu tadar; gerçi o şeyler henüz uzaktadır ama bir gün onlara ulaşılamayacağı kesin, tartışmasız bir biçimde kesindir.
Sayfa 45Kitabı okudu
Böylece, çevresinde onu burada tutabilmek için karanlık bir komponun hazırlandığı fikrine kapılıyordu.
... ama gizli bir güç, kente dönmesine karşı çıkıyor Hatta belki de bu güç hiç farkına varmaksızın, kendini ruhundan fışkırıyordu.q
Sayfa 37Kitabı okudu
Çıplak ve rutubetli duvarlar, sessizlik, ölgün ışık, herşey, kaledenlerin, dışarıda, dünyada bir yerlerde çiçeklerin, gülen kadınların, neşeli ve insana kucak açan evlerin varlığını unuttuğunu düşündürüyordu.
Sayfa 23Kitabı okudu
Kale, ona, dahil olacağını asla düşünmediği, ama gözüne kötü göründüklerinden değil, yalnızca alıştığı yaşamdan çok uzak olduklarından düşünmediği meçhul dünyalardan biri olarak görünüyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
...ama tüm bu duyguların üzerinde tanımlayamadığı güçlü bir düşüncenin ağırlığını, adeta değiştirilemeyecek bir şeylerin olacağını, neredeyse dönüşü olmayan bir yolu çıkışın sezgisini hissediyordu.
Sayfa 6Kitabı okudu
... normal bir hayat istediğimi fark edeli uzun yıllar oldu. Her şey bir yana huzurlu olmayı istediğimi.
