Ne Marx, ne de Nietzsche bir şeyin farkında değillerdi, öldürmek istedikleri "şey" ile öldürdüklerini "sandıkları" şey arasındaki farkı! Onların göremedikleri o dev cüsseli ve yanı başlarından hiç ayrılmayan, varlığını gerçek dışı bir "hiç" ile tanımladıkları "ortodoks yüce" varoluş hep oradaydı. O "ortodoks yüce" onlarsız, onlardan önce, onlardan sonra da varlığını daha da hissettirerek sürdürdü.