Şevval
@svlozd
okumak da bir dostluk kurmaktır.
öğrenci
59 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Söylediklerimizin boşa gitmeyeceğini bildiğimiz halde neden hemen şu anda kalbimizden geçen her şeyi anlatmıyoruz?Herkes sanki ‘bana dokunma yanarsın’ der gibi bakıyor.Sanki duygularını açığa vurursa hor görülecek,aşağılanacak gibi korkuya kapılıyor.
Günün sıkıcı kısmı biter,ertesi güne kadar özgürdür.Bu haliyle dersi boş olan ve oyun alanına gönderilen öğrenci kadar mutludur.
Yani böyle...Ne biliyim.Fırtınanın ortasındasın. Kaçabileceğin tek yer yangın.Yangından yanmamak için fırtınada dikilmeye çalışıyorsun. Ama istesen de istemesen de yangına çekiliyorsun.Yanmak istemiyorsun.Ama karşı da koymıyorsun.Fırtına benim hayatım,acısıyla tatlısıyla nefret ettiğim ve sevdiğimle hayatım.Yangınsa o.Fırtına da dayanmak da zor,hayatta dikilmek de.Ama yangında yanmak kadar korkutmuyor seni.Geçen her saniyede yangına yaklaşıyorsun.Artık korku yerine heyecan vermeye başlıyor.Mutluluk,özlem,değer hissediyorsun yangında.Sıcaklığı kavuruyor ama verdiği his buz gibi.Alışıyorsun ve kaçamayacağın boyuta geliyor.Senin emrinde kalan tek şey kabullenmek ve reddetmek oluyor.Diğer her şey hissettiklerin ve davranışların da dahil o yangının emrinde oluyor.Ve ben sanırım kabullenmeye seçiyorum.Gerçi seçmem neyi değiştirecekse...
Okur Takip Önerileri
Peki,ama gerçekten suçlu muydu?Ruhunun derinlerinde o insana,aşığına yabancı olduğunu,ona hiçbir zaman gerçek hayatının bir parçasını sunmadığın
ı hissediyordu.Ondan hiçbir şey almamış,ona hiç hediye vermemişti.Geçmişte kalmış,unutulmuş yaşantılar kendi suçu olamazdı.Onun değil değil kendisinin de anlamakta zorlandığı ve şimdi dönüp baktığında hatırlayamadığı başka bir kadının suçuydu.Zamanın çoktan sildiği bir kabahat için cezalandırılabilir miydi insan?
