- Necə də pis səslənir! Vəhşi, yırtıcı heyvan... Heyvanlar haqqında belə danışmaq olmaz. Düzdür, çox vaxt dəhşətli olurlar. Ancaq insanlara nisbətən daha təbiidirlər.
- Təbii nədir? Bununla nə demək istəyirsən?
- Məsələn, götür heyvanlardan birini. Ya pişiyi, ya iti, ya quşları. Ya da elə heyvanxanadakı gözəl pumanı, zürafəni. Görəcəksən ki, hamısı təbiidir. Heç biri heç nədən çəkingən deyil. Nə edəcəklərini, necə edəcəklərini də yaxşı bilirlər. Heç biri sənin xoşuna gəlmək üçün artistlik etməz. Daşlar, çiçəklər, göydəki ulduzlar kimi necə varsa, eləcə də qalacaqlar. Başa düşürsən?
- Başa düşürəm.
- Heyvanlar çox vaxt kədərli olurlar. İnsan da nə zamansa diş ağrısından, pul itirdiyinə görə deyil, bircə saatlığa həyatı olduğu kimi dərk etdiyi üçün kədərlənəndə onun da kədəri əsl kədər olur və onda bir az heyvana oxşayır. Həmin anda insan çox kədərli görünür. Ancaq həmişəkindən təbii, həmişəkindən gözəl olur. Birinci dəfə görəndə sən də eləydin, ay yalquzaq.