Doğrudan da, bir sürü xalqın canını bir nəfər adamın ixtiyarına verən və o bir nəfərə də məqsədinə çatmaq və ya qəsrində rahat kefə qurşanmaq üçün onların qanını mübah edən qanunlara lənət edilməlidir!
Təbiətdəki bu qanunu anlaya bilmirəm : nə üçün insan başqasının ölümünə həqarətlə baxır, ancaq öz övladının ölümünə acıyır, ağlayır, sızlayır ? Nə üçün insanlar bir-birinin sevincindən təsirlənib, dərdlərindən mütəəssir olmurlar ?