Umarım zaman iyi şeylere gebedir.
Hayat yalnızca bir şey ya da bir insan için yaşanırsa değerlidir.
Uyanmak için hep yanmayı bekliyoruz.
Hala arzularım yerindeyse de, artık hayallerim yoktu.
Ona bağlı olma, ona borçlu olma, en azından zamanı borçlu olma hep üzerimde bir yüktü.
Zamanın bu kadar kısaldığı bilinmiyordu. Dostluklar ve günler en önemsiz rastlantılarla tüketiliyorlardı. Başkaları ile ve başkaları için yaşanıyordu, ya da öyle sanılıyordu.
Hüzünlerim yoktu, biliyordum ki gece bütün kent alev alev yanabilir, insanlar ölebilirdi.
“… ben yalnızca uzun bir yalnızlık, yararsız bir tatil yaşamışım: Hani saklambaç oynarken bir çalılığa girip de mutlu olan, yaprakların arasından göğe bakıp oradan çıkmayı unutan bir çocuk gibiymişim.”
Sayfa 170Kitabı okudu
Birlikte aylar, yıllar tüketilir, sonra olanlar olur. Bir randevu kaçırılır, bir ev değiştirilir ve her gün görüştüğün birinin artık kim olduğunu bile bilemezsin.
Sayfa 37
Sessizlik tepedeki evin tahtalarıyla taşları üzerinde mutazaman uzanıyordu ve orada gezinen her ne ise tek başınaydı.
Benden sadece bir tane var. Sahip olduğum her şey benim. Dağaldığımı, kontrolümü yitirdiğimi, bölündüğümü, sadece bir yarımla zihnimde yaşadığımı ve diğer yarımın aciz, telaşlı ve panik halinde olduğunu görüpte bunu durduramamaktan nefret ediyorum.
Benden sadece bir tane var. Sahip olduğum her şey benim. Dağaldığımı, kontrolümü yitirdiğimi, bölündüğümü, sadece bir yarımla zihnimde yaşadığımı ve diğer yarımın aciz, telaşlı ve panik halinde olduğunu görüpte bunu durduramamaktan nefret ediyorum.
Korku mantığın terkidir. Mantıklı süreçlerden istiyerek feragat edilmesidir. Ya ona teslim oluruz ya da onunla mücadele ederiz ama ikisinin ortası yoktur.