Her sevginin başlangıcı ve süreci,o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Sen tüm kentten daha yalnızdın. Okyanus gibi bir yalnızlık.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Ama ben seninim, diyor ve birbirlerine sarılıyorlar, bu büyük kentte, gecenin bu saatinde, ertesi gün işleri olmayan herkesin birbirine sarılmaya, yapmacık da olsa –ben ama seninim– dediklerine veya bu sözlerin her yerde gelişigüzel söylendiğine ve bir anda bunların tümünü düşünerek...
Kim bana ne söyleyebilir?
Ben kimi duyabilirim?
En çılgın şarkılar insanın kafasındaki tüm düşünceyi siliyor.
“Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyordum.” (Özlü, 2020, s. 31).
Sayfa 31Kitabı okudu
Hafızayı da silebilsek tamamdır bu iş
İçinde yaşadığım kent, bugüne değin içinde yaşamış olduğum tüm kentler siliniyor...
o büyük evin içinde her birimizin uykularının ne büyük bir yalnızlıkta geçtiğini biliyorum.
Hiçbir şeyi seçmek imkansız. Her şey imkansız.
Ortada iki ölü vardı. Hem o. Hem ben.
Çünkü sinir hastalığı da bulaşıcı bir şey. Hem öyle mikrop almakla değil, bir insanın umutsuzluğunu derinden algılamakla da geçebilir.
Kirnin kimi öldürdüğünü bilemiyorum.
Ortada bir ölü var. Ya o. Ya ben.
Sana sarılıp yatarsam, çocukluğumdayım.
Ayağa kalksam, yere düşeceğim