Doğmak başlangıcı yaşantımızın ve çilemizin.Ölmek sonu.
Sayfa 135Kitabı okudu
Evet,ölmek ve ölüm ayrı şeyler bence.Biri sonun başlangıcı,biri de son ve yokluk.
Sayfa 135Kitabı okudu
Şiir bir köprüdür madde ile ruh arasında.Şiir güzelliğin en yoğun ifadesidir ve nefes alışıdır duygularımızın.
Sayfa 134Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Senin o güzel gözlerin bende yalnız seni görüyor.Seviyorsan beni seviyorsun,beni istiyorsun benden.Oysaki ben sende bütün insanlığı,güzelliği seviyorum.Al gözlerimi de kendine bir benim gözlerimle bak.Gör,ne kadar erişilmez,ne kadar yüce olduğunu.
Sayfa 134Kitabı okudu
Sana sitem etmeyeceğim artık.Bütün suç benim.Seni bu kadar sevmemeliydim.Şu köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye değer,ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakkı var.
Seni bu kadar sevmenin cezasını kendime ödeteceğim.Göreceksin.
Sayfa 132Kitabı okudu
Seven zalimdir biliyorsun,aşk egoisttir.Sen zalim olma.Anlamıyorsun,anlamıyorsun...Biraz anla beni.
Sayfa 132Kitabı okudu
Kendime göre hesaplarım da var benim.Yanımda olman gurur veriyor,sevinç veriyor bana.Fakat sana kimse bakmasın istiyorum,kimse konuşmasın seninle.Hep benim ol,durmadan benim ol.Günün her saatinde ve ölünceye kadar benim ol.
Sayfa 132Kitabı okudu
Sonradan görmeler,benzer yeteneklere sahip oldukları maymunlar gibidir:onların yükselişi izlenir,yukarı tırmanırken gösterdikleri çeviklik hayranlık uyandırır,ama zirveye ulaştıklarında sadece ayıp yerleri görünür.
Sayfa 44Kitabı okuyacak
Mutlu ya da mutsuz her olay o düşlere sadece ruh gözünün görebildiği bağlarla,ilginç görüntülerle bağlanır.
Sayfa 27Kitabı okuyacak
216 syf.
·
Puan vermedi
Arşı geç,ferşi atla,sidreyi aş,
Gör ne var maverada ibrethîz.
Sayfa 412 - ibrethîz:İbret vericiKitabı okudu
Büyük kalabalıkların ortasında,insan denilen sosyal mahluk kendi...kendi iç düynasının mahbusu hâlinde,şifsasız bir yalnızlığa mahkûm.
Sayfa 392Kitabı okudu
Bazen insan yok olduğu zaman mı var olur?
Sayfa 372Kitabı okudu
Yani insanı hep yarım görüyoruz.Ya onu seviyoruz,birinci realitesi içinde;ya nefret ediyoruz ondan,ikinci realitesi içinde.Fakat nefretimiz esas.Çünkü onun birinci realitesini kendi hayalimiz sanıyoruz ve aşkta hayal kırıklığına uğrayınca,bunun,hakikatte,ikinci realiteye çarpan birincinin kırıklığı olduğunu anlamıyoruz.
Sayfa 370Kitabı okudu