İnsanlar, insanlara dokunarak inşa ederler zihinlerini. Ömür dediğin; geçtiğin hikâyelerin, anladıklarının, çoğu zaman yanlış anladıklarının, güzel hatıraların ve artık hatırlamak istemediğin anıların toplamıdır. Ben bu işlemde her gece istisnasız açık veren bir hesap gibiyim. Ya çok sevildim ama hiç inanmadım ya çok sevdim ama asla güvenilmedim. Ya varımı yoğumu verdim olmadık bir şeye ya da üstüme altın zırh giydirecek terzilerden selamı dahi esirgedim. Somutla soyutun, mantıkla saçmalığın, yazıyla turanın tam ortasıyım. Ben, Janus! Bugün ikiye bölüyorum ömrümü tam buradan ve biliyorum ki bir şey tam ortadan bölünebiliyorsa, demek ki tamdır!