Livanur Uçar
@ucarliiva
Yaralar iyileşir, insanlar gider ve zaman akar…
Furkana aşığım <3
Lise
5 Ocak 2006
33 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Çaresiz kaldığı zaman önüne gelen dikenli dala bile tutunan kız.
Sayfa 406Kitabı okudu
“Aylardır sensizim, sessizim ve kimsesizim. Sessizlik ve kimsesizlik değil ama sensizlik hiç düşünmediğim kadar canımı yakıyor.”
Sayfa 453Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Mesele en başından beri katil olmak değildi, intikam uğruna neler yapabileceğimizdi. Bu bir vazgeçişti, bir intikamdı. İnsan sevmekten vazgeçerdi ama intikamdan vazgeçmezdi. Sevgiden daha güçlü bir şey varsa o da intikamdı.
Sayfa 424Kitabı okudu
“Seni bir kere daha öpsem yaşamak için sana yalvarırdım.”
Sayfa 423Kitabı okudu
Bazen bir mektup yazar öyle veda ederdik. Bazense son kez öper ve bunu vedadan sayardık.
Sayfa 422Kitabı okudu
Ölmek istiyordum çünkü ölünce kurtulurdum. Ölmek istiyordum çünkü ölüm, yaşamdan daha az acı verir bir hal almıştı.
Sayfa 416Kitabı okudu
İntikam için yaşayan ruhla bir ceset arasındaki tek fark, ruhun hala yaşadığını sanıyor olmasıydı.
Sayfa 413Kitabı okudu
“Yaşamak için tek sebebim sensin. Evet, nefret ederken deli gibi seviyorum seni, sevgilim. Delilik gibi görünüyor, değil mi?”
Sayfa 396Kitabı okudu
Sessizlik ve kimsesizlik değildi insanın canını yakan, onu boşluktaymış gibi çaresiz hissettiren. En sevdiğini kaybetmiş olmaktı. Sessizlik ve kimsesizlikle baş edilebilirdi ama bununla kimse baş edemezdi.
Sayfa 267Kitabı okudu
Kimse duymadı hıçkırıklarımı, çığlıklarımı, yakarışlarımı. Kimse görmedi gözyaşlarımı, kalbimi söküp çıkarmak istediğimi, gerçeklerimi. Kimse hissetmedi acımı, hüznümü, umutlarımın son bulduğunu.
Duvarlarım vardı benim. Çırpındıkça çarptım o duvarlara. Hatta öyle çok çarptım ki, kendi duvarlarımı yıktım istemeden. Savunmasız kaldım.
Sayfa 264Kitabı okudu
“Çocuklar da ölür, belki de dünyanın en acı tarafı budur. Çocuklar da ölür, kız çocukları… Papatyadan tacıyla ölür bazı kız çocukları.”
Sayfa 261Kitabı okudu
Çünkü insan, dünyanın karanlığından sağ çıkabilirdi ama kendi karanlığından sağ çıkamazdı. Dünyanın karanlığı öldürmezdi insanları, insanların karanlığı öldürürdü.
Sayfa 147Kitabı okudu
Umutlarımın yeniden var olduğunu sanıp ümitlenmem hataydı, kırıcıydı. Umutlarım bir daha hiç yeniden var olmayacaktı. Çünkü umut da öldürürdü insanı.
Sayfa 130Kitabı okudu
Hislerdi insanı yaralayan ama insanlardı o hisleri yaratan canavarlar.
Sayfa 108Kitabı okudu
İnsan, onu öldürmek isteyen bir insanı sever miydi? Buna içten içe güldüm. İnsan asla sevmesi gerekeni sevmezdi zaten.
Sayfa 39Kitabı okudu