Kimse duymadı hıçkırıklarımı, çığlıklarımı, yakarışlarımı. Kimse görmedi gözyaşlarımı, kalbimi söküp çıkarmak istediğimi, gerçeklerimi. Kimse hissetmedi acımı, hüznümü, umutlarımın son bulduğunu.
Duvarlarım vardı benim. Çırpındıkça çarptım o duvarlara. Hatta öyle çok çarptım ki, kendi duvarlarımı yıktım istemeden. Savunmasız kaldım.
Sayfa 264Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.