Çok uzun yaşadığım ve pek çok kişi yitirdiğim için artık biliyorum ki ölüler yokluklarıyla değil de -onlarla bizim aramızda- söylenmeden kalan sözler yüzünden keder verirler asıl.
Çıkacaksın da iki büklüm ne olacak,
Kan ter içinde Tünelbaşı'na.
Bu ilan, bu celp, bunca mektup
Bulur yerini nasıl olsa.
Boşalır çantan akşama varmaz,
Boşuna telaşın, boşuna!
Nerde eski güler yüzü Galata' nın,