Dünyanın en sefil insanları , vahşi hayvanlara en yakın olan insanlar.
Eski savaşların galipleri her zaman en iyi komutanlara ve silahlara sahip olan ordular değil, çoğu kez yalnızca düşmanlarına bulaştıracak en berbat mikropları taşıyanlardı.
Okur Takip Önerileri
Çoğu insan hızlı bir hayat değil iyi bir hayat istiyor, ölüm döşeğinde kimse ekonomik büyümeye yaptığı katkıları düşünüyor değil. Kararlı durum ekonomisi dikkatimizi -ya da gezegenin kaynaklarını- yağmalamayan hedefler seçmemizi sağlayabilir.
O üç büyük cüretkar hedefle başlamak istiyorum
Birincisi gözetim kapitalizmini yasaklayalım çünkü zihinlerine girip bağımlı kılınan insanların odaklanmaları mümkün değil.
İkincisi haftada dört gün çalışmaya geçelim çünkü kronik bitkinlik yaşayan insanların dikkat göstermeleri mümkün değil.
Üçüncüsü çocukluğu mahallelerde ya da okullarda serbest oyun etrafında yeniden inşa edelim , çünkü eve haps olan çocukların sağlıklı bir dikkat becerisi geliştirmeleri mümkün değil bu hedefleri gerçekleştirdiğimiz takdirde insanların dikkat becerisi zaman içinde çarpıcı bir artış gösterecek. Sonrasında mücadeleyi daha ileriye ve derine taşımak için kullanabileceğimiz sağlam bir dikkat çekirdeğimiz olacak.
Bugün nasıl ki ne zaman telefonunuzu elinizden bırakmaya kalksanız perde arkasında yeniden elinize almanız için uğraşıp didinen bir sürü mühendis varsa ne zaman işlenmiş gıdaları bırakmaya çalışsanız pes edip geri dönmek için uğraşıp didinen bir grup uzman pazarlamacı var. Siz daha bilincine bile varmadan çok önce olumlu duyguları sağlıksız gıdalarla ilişkilendirmeniz için ellerinden geleni yapıyorlar. Beni beyninizin sağlığından ziyade tamamen kendi kar marjlarını besleyecek bir şekilde programlamışlar sadece beni de değil. Bir neslin daha damak tadını bozup dikkatini çalmaması için kapatılması gerekiyor makinenin.
Kendi hatalarımdan dolayı şişmanladım diye düşünmeyi öğrendik ,yanlış gıdayı sectim, açgözlülük ettim, tembellik ettim, duygularımla doğru dürüst ilgilenmedim ,yeterince iyi değilim. Bir dahaki sefere daha iyi kalori saymaya karar verdik önce. Toplumsal nedenlerin doğurduğu bir krize kültürün sunduğu başlıca yanıt ,bireysel diyet kitapları ve diyet planları oldu.
Sonuç ne oluyor peki? Bilim insanlarının araştırmalarına göre içinde yaşadığımız kültürde diyet yapıp kilo veren insanların %95’i bu kiloları bir ila beş yıl içinde geri alıyor. 20 kişiden 19 demek oluyor mu neden peki çünkü ilk başta kilo almamıza yol açan nedenlerin büyük kısmı ıskalanıyor. Sistematik bir analiz yok gıda tedarik sistemindeki krizden etrafımızda önceki nesillerin yedikleri gıdalarla ilgisi olmayan fazlasıyla işlenmiş bağımlık yapan gıdalarla çeviren krizden bahsedilmiyor, bizi fazla yemeye iten stres ve kaygı krizi açıklanmıyor , bir yerden bir yere gitmek için çelikten bir kutuya sıkışmamız gereken şehirlerde yaşadığımız gerçeğine değinilmiyor. Bizi her gün belirli şekillerde davranmaya iten bir toplum ve kültür içinde yaşadığımız gerçeği diyet kitaplarında görmezden geliniyor. İçinde bulunduğumuz ortam diyetle değişmiyor krizin nedeni o geniş ortam. Diyetiniz bittiğinde sizi kilo almaya iten sağlıksız ortamın içinde kalmaya devam ediyorsunuz inşa ettiğimiz ortam içinde kilo vermeye çalışmak sizi sürekli aşağı indiren bir yürüyen merdivende yukarı koşmaya çalışmak gibi birkaç kişinin kahramanca bir çabayla tepeye ulaşması mümkün ama çoğumuz kendimizi yeniden dipte buluyor bunun bizim suçumuz olduğunu hissediyoruz.
Dünyanın en ünlü internet sitelerinde mühendis olarak çalışan insanlarla konuştuğumuzda, örneğin arama motorlarının neden bazı şeyleri önerip bazı şeyler önermediği gibi temel sorular soruldu neden öyle şeyleri önerdiklerine emin değiliz cevabını verdiler , yalan da değil. Tam olarak anlamadıkları şeyler yapan bir teknoloji oluşturmuş durumdalar, alegorilere göre tam da yaptığınız şeyi bırakmamız gereken nokta değil mi bu? Eserinizin ön göremediğimiz şeyler yapmaya başladığı nokta yani.
Yaklaşık 40 yıl önce patlak verdiğinde, obezite krizine başka türlü yanıt vermemiz mümkündü. Çevre değişmediği takdirde kendine hakim olmadan uzun vadede pek işe yaramadığına işaret eden kanıtlara kulak verebilirdik. Onun yerine neyin işe yaradığına bakabilirdik çevreyi bir şekilde değiştirmenin, taze besleyici gıdayı ucuz ve erişilir şekerle dolu çerçeve pahalı erişilmez kılmak için hükümet politikaları uygulayabilirdik. İnsanların sıkıntıdan kendilerini yemeye vermesine yol açan stres etmenlerini azaltabilirdik. İnsanları rahat yürüyebileceği ya da bisiklete binebileceği şehirler kurabilirdik, abur cubur gıda reklamlarının çocukları hedef alıp damak tatlarını hayat boyu şekillendirmesini yasaklayabilirdik. Bunlardan bazılarını yapan ülkelerde obezlik düzeyinin çok daha düşük olmasının fazla kilolu insanlara kendilerini toparlamalarını söylemeye odaklanan ülkelerde ise çok yüksek olmasının nedeni bu. Benim gibi insanların kendilerinden utanmaya kendini aç bırakmaya harcadıkları onca enerji bu siyasi değişimlerin talep edilmesine harcanmış olsaydı şu an obezite sıkıntısı çok daha az olurdu.
Daha önce hiç bahsetmediğiniz ama önceki gün çevrimdışıyken arkadaşlarınıza anlattığınız belli bir şeyle ilgili oluyor bu reklam. Genelde işin aslı daha da ürkütücü , hedeflenmiş reklamlar sunmak için dinleme yapıyor değiller aslında, size dair oluşturdukları model o kadar isabetli ki size sihirbazlık gibi gelen öngörüler de bulunuyorlar.
Silikon Vadisi’nde içerden bilen insanların pek çoğu işlerin daha kötüye gideceğini öngörmüş. Böyle şeyleri üreten teknolojik ilerleme biçimleri, genel teknolojik ilerlemeler farklı yasalara tabi olmadıkça önümüzdeki 40 yılda dünya önceki 40 yıla oranla daha da bağımlı hale gelecek.
Teknolojinin amacı ne? Ne diye teknoloji üretiyoruz? En insani taraflarımızı genişlettiği için. Boya fırçası böyle bir şey, çello böyle bir şey, dil böyle bir şey. Belli bir parçamız genişleten teknolojiler bunlar, teknolojinin amacı bizi insan üstü hale getirmek değil insanlığımızı güçlendirmek.