Sürekli bir varyasyon içerisinde yaşamaya mahkumuz. Yani sürekli iyi ve kötü karşılaşmaya mahkumuz. Önemli olan, bu yaşamayı, bu karşılaşmalar zinciri içerisinde varoluş gücümüzü nasıl artırırız? Nasıl iyi karşılaşmalar yaratırız?
Darwin'in varyasyon ve seçilim teorileri. İki kanıt kaynağı Darwin'i bu yeni kavrama yönlendirmişti. Biri, değişken doğal popülasyonlar üzerinde (özellikle kıskaçlıların incelemesi esnasında) yaptığı ampirik çalışma, diğeri ise bitki ve hayvan yetiştiricilerinin sürülerindeki ve damızlık hayvanlarındaki hiçbir bireyin bir diğeri ile aynı olmadığını gözlemlemeleriydi.
"Oyunun başında, hiç varyasyon yoktur. Taşları yerleştirmenin tek bir yolu vardır. İlk altı hamlenin ardından dokuz milyon varyasyon ortaya çıkar. Sekiz hamleden sonra 288 milyar farklı seçenek belirir. Olasılıklar gitgide artar. Satranç oynamanın evrendeki gözlemlenebilir atom sayısından daha çok yolu vardır. Satrançta olduğu gibi hayatta da her şeyin temelinde olasılık yatar. Bütün umutların, bütün hayallerin, pişmanlıkların, yaşadığımız her anın."
Bazen varyasyon belli sınıflara ayrılır; bu, polimorfizm (çokbiçimlilik) denen fenomendir. İnsanlarda göz rengi, saç rengi, saçın düz ya da kıvırcık oluşu, farklı kan grupları ve türümüzün daha birçok genetik varyantında polimorfizm görülür.
İnsanların her biri diğerinden
farklı olacak kadar genetik varyasyon
içerir, ama aynı zamanda büyük
oranda birbirlerine benzerler ...
Aramızdaki farkları kültürel veya biyolojik
sebeplerden dolayı abartmaya
meyilliyiz.
haploit insan genomunda 3.2x10⁹ b.ç. (baz çifti) varsa ve mutasyon hızı her kuşakta baz başına 4.8x10-⁹ ise bir zigot ortalama 317 yeni mutasyon taşır. bu sayıyı görece büyük bir insan popülasyonuna oranlayacak olursak her kuşakta çıkabilecek olan potansiyel değişim oldukça etkili olacaktır. ve bu mutasyonun yararlı olması durumunda seçilme ihtimalini de düşünürsek elimizdeki mevcut hammadde değişimi oldukça büyük bir çeşitlilik meydana getirir.
mevcut transpozonlarla (hareketli genetik elementler) organizmanın genom profilinin ne kadar değiştiği ve değişikliklerin yarattığı mutasyonların ne ölçüde varyasyon yarattığını algılayabiliriz. kendiliğinden oluşan mutasyonlar zamanla kromozomlar arasında görece farklılıklar yaratır ve bu farklılıklar kromozomların farklı varyans profillerinde olmasına neden olur. biriken mutasyonlar yararlı olabileceği gibi çoğunlukla zararlı olup yaşayabilirliği düşürür. bu değişimlerin yeni bir varyasyon oluşturmaları oldukça zaman alır. ama dış etmenlerle sürekli ilişki hali göz önüne alınırsa, oldukça yüksek etkili ve farklı çevresel etkenler söz konusu olduğunda, mutasyonların frekansı ve fenotipik etkileri oldukça artabilir.
diptera familyasına uygulanan yüksek radyasyon sonucu oluşan homeotik mutasyonlar, sineklerin anten segmentlerinden bacak gelişimine neden olurlar. bu da bize mutasyonların aslında ciddi bir varyans-çeşitlilik yarattığı yargısını doğrular.
Darwin'in doğal seçilim yoluyla evrim teorisini en iyi anlatacak isim değişimsel evrim'dir. Bu teoriye göre, her nesilde muazzam miktarda genetik varyasyon oluşur fakat çok büyük sayıda yavrudan ancak birkaçı, gelecek nesli oluşturacak şekilde hayatta kalacaktır. Teori, hayatta kalma ve başarıyla üreme olasılığı olan bu bireylerin, belirli özelliklerin bileşimlerine sahip olmaları nedeniyle en iyi uyarlananlar olduklarını varsayar. Bu özellikler, büyük ölçüde genler tarafından belirlendikleri için bu bireylerin genotipleri, seçilim süreci esnasında korunacaktır. Çevrenin değişimleriyle en iyi şekilde baş edebilen genotipe sahip bireylerin (fenotiplerin) sürekli olarak hayatta kalabilmesinin sonucu olarak, her popülasyonun genetik kompozisyonunda sürekli bir değişim olacaktır. Bireylerin hayatta kalabilmelerinin eşitsizliği, kısmen popülasyon içindeki yeni rekombinant genotiplerin rekabeti, kısmen de genlerin frekansını etkileyen şans süreçleri yüzündendir. Bir popülasyonun sonuçtaki değişimine evrim denir. Değişimler genetik olarak benzersiz bireylerin oluşturduğu popülasyonlarda meydana geldiği için evrimin kademeli ve kesintisiz bir süreç olması gereklidir.
Oyun başında hiç varyasyon yoktur. Taşları yerleştirmenin tek bir yolu vardır. İlk 6 hamlenin ardından 9 milyon varyasyon ortaya çıkar. Sekiz hamleden sonra 288 milyar farklı seçenek belirir. Olasılıklar gitgide artar. Satranç oynamanın evrendeki gözlemlenebilir atom sayısından daha çok yolu vardır.