atiye
@vecatetis
nasıl bu kadar dibe vurabildiğimi hâlâ anlamıyorum.
83 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yaşadığımız dünyada sözlerin teminatı yok, çünkü sözlerin bizi insan ettiği veya insanlıktan çıkardığı konusunda bilgilerimizi kaybettik ve kaybetmekteyiz. Kaldıki insan kalmak, insan vasıflarını hassasiyet göstermek anlamlı şeyler midir günümüzde?
İnsanın aklını başından alan ızdıraplardır.
Bir kadın neden bütün hayatını başkalarının mutluluğu üzerine kurup sonra da her mutsuzlukta kabahatli çıkan olmak zorundaydı ki zaten?
Okur Takip Önerileri
İnsanın karanlığı çağıran bir yanı vardır.
Başkasının helaki, hayatta olmaya kıymet katar, anlatılacak ömürlük bir tecrübe katar, şükür katar.
Dünya, dedim, kuyuysa bile ille de düşecek değiliz ya.
Karadelikler yakınlarındaki yıldızlardan kopan parçaları yutarak büyüyormuş. Tıpkı insanlar gibi. İnsanlar da içlerinin karanlığını, ruhunu emdikleri başka insanların aydınlığıyla besliyor.
İnsanı kendi kötülüğünden fazla üzen bir şey yok.
Ama sonra ölüm yine ırak olduğu varsayılan meçhul bir vakte ertelenince, tek yaptığımız hızla günleri bozuk para misali harcamaya çalışmak oluyor. Varacağımız istasyonun boyumuza göre kazanmış bir çukur olduğunu unutup süratle eritmeye bakıyoruz zamanı.
Kırıla kırıla geriye bölünecek ebatta parçam kalmayınca, zamanla daha az kırılgan olduğuma inandırdım kendimi. Geçti gitti dedim. Geçip gittiğine inandırdım.
Yaşamak, düşmekle kalkmak arasında geçirdiğimiz korkulu, ümitli, telaşlı zamanın adı. Düşüp düşüp kalkma sanatı.
İçinde, onu boğmak istercesine kabaran bir şey vardı.