Maske yüz haline gelince, dış görünüşler kişiliğin göstergelerine dönüşünce, insanın benliği ile arasındaki mesafe kapandı.
Kinikler için insan mutluluğunun temel koşulu, kişinin sahip olmak istediği ya da yapmaya karar verdiği şeyin kişinin kendisinden başka hiçbir şeye bağlı olmadığı autarkeia, yani kendi kendine yetme ya da bağımsızlık durumudur.
Bir tek tutkum var: Bunca acılar çeken ve mutluluğu hak eden insanlık adına duyduğum aydınlık tutkusu.
Emile Zola
Okur Takip Önerileri
Gerçeği toprağa gömerseniz, orada birikir ve öylesine güçlenir ki, patladığı anda kendisiyle birlikte her şeyi havaya uçurur.
Emile Zola • Dreyfus
Dinsel ve seküler koşullarda insanlar iki farklı uyuşturucu kullanırlar: İlki kafalarını bloke eder, ikincisi ise iradelerini.
Mesele kişinin mathesis yoluyla hakikati bilmek zorunda olan biri olarak kendini nasıl kurduğu ve hakikatle kurulan bu ilişkinin, kişinin yaşamında ne türden ontolojik ve etik ifadeler bulduğudur.
Cehalet (amathia) insanlar için kötü olan her şeyin kök saldığı, filizlendiği ve koparanların ağzına acı bir tat bırakan meyvelerin yetiştiği topraktır.
Platon
Bana sıradan bir adamın mutluluğunu verin, sarayını katillerle doldurmaya bayılan ve ölüm korkusu yüzünden dürüst insanlardan nefret eden bir kralınkini değil.
İon • Euripides
Kral olmaya gelince, gereğinden fazla değerli görülür bu iş. Kraliyet, hoş bir görünümün ardındaki fırtınalı bir yaşamı gizler. Saat başı öldürülme korkusuyla, arkandaki katili kollayarak yaşamak... Cennet bu mudur?
İon • Euripides
Devrimler zamanı çarpıtırlar. Devrimleri yaşayanların zihninde bir gecede toplumsal yapıda büyük değişimlerin kotarılabileceği düşüncesi doğar.
Günümüzde insanlar dolaysız ve açık duygusal ilişkiler arayışına girdiklerinde, yapabildikleri tek şey birbirlerini yaralamaktır.
Politik çatışmalar politik kişilikler oyunuyla, liderlik de başarıya göre değil "inandırıcılık"la yorumlanır.
Mahrem bir toplumda, yapısal olarak ne denli kişidışı olursa olsun, tüm toplumsal fenomenler bir anlam kazanabilmek için kişilik sorunlarına dönüştürülür.
Rousseau, maskelerin birer yüz haline geleceği, dış görünüşlerin de karakterlerin göstergesi olacağı bir toplumsal yaşam umuyordu. Bir anlamda umutları gerçekleşti; 19. yüzyılda maskeler yüze dönüştü, fakat sonuç toplumsal etkileşimin zayıflamasıydı.