Bir gün daha beklerim kendimi, yalnızca bir gün daha. Gelmezsem yalnız gideceğim artık.
"bir çığlık gibi günlerin çarmıhında; arttıkça yalnız, sustukça silik."
Mükemmel Günler/Perfect Days 2023
Film, her gün aynı rutini yapıp yalnız yaşayan bir insanı anlatıyor. Hayata pozitif bakmaya çalışan karakterimizin içsel dünyasında biriken derin sancılarını, kimi zaman kan bağının getirdiği çatışmanın gözyaşlarıyla, kimi zaman bir yabancının acısıyla sahnelemiş yönetmen. Ve yönetmen, filmde özellikle gölgeler üzerine bir rüya seyri çıkarmış ortaya. İzleyici için birçok anlamın çıkacağı film bence sıradan fakat düşündürücü bir yapıt olmuş. Gölgeler üst üste geldiği zaman daha mı karanlık oluyor acaba?
kurt ve kuzu
-Orda mısın sevgili kurt?
-Evet kuzucuk.
-Üzgün müsün?
-Evet!
-Neden üzgünsün?
-Avdan eli boş döndüm bana bir masal anlat kuzu!
-Evvel zaman içinde siyah saçlı yalnız bir adam varmış...
-Neden yalnızmış?
-Her canlı bir gün onu görmeye mahkummuş bu yüzden ondan kaçmışlar
-Hepsini kovalamış mı?
-Bir balta almış ve gözünü kırpmadan kendini ikiye
Ben her ne kadar Menderes'in Anayasa kurallarına göre, yani seçim hazırlığı yaparak oyunun kartlarını karmakta olduğunu varsaymış olsam da (bu varsayımda kesinlikle yalnız değildim), bundan artık vazgeçtiğini ve herhangi bir rekabet talebine teveccüh etmeksizin kendisini kazanan ilan edeceği açıkça görünüyor. Sayın Menderes, tek parti yönetimine güle oynaya geçmeyecek. Şöyle ki; seçim kampanyasına dönük araştırmaları ona seçimlerin tarafsız biçimde yürütülmesi hâlinde partisinin neredeyse kesinkes onay almayacağını göstermeseydi, kendisi muhtemelen, hatta kesinlikle memnuniyetle seçimlere katılırdı. Sayın Menderes'in artık seçimleri tahrif etmeye dair bir çekincesi yok. Zaten seçim bölgesi değişiklikleri ve üst düzey idari mevkilerin yeniden düzenlenmesi yoluyla bunun için uygun hazırlıkları yapmıştı.
Avusturya Büyükelçisi Karl Hartl'ın istihbarat raporları
"Tüm belâlar, yalnız kalma yeteneğimizin olmayışından gelir başımıza."
Jean de La Bruyère
Girdapları aşan bir gemi misali ruhum,
alnını hep gidişlere dayayan
ve cam kesiğine yansıyan,
suretimi siliyorum aynalardan
içimi parlatıyorum
yalnız başına plaklara şarkı söyleyen
bir çocuğu özlüyorum.
İki eli açık uçurum;
hatıralarından.
Seyit Câfer Arvas
Kabul edilmeyen dua
Gelmeyen beşinci mevsim
Lal kesilmiş bir cümledir
Yorgunluk
ve insan sonunda hep
YALNIZ DÜŞER
İRİS’İN ÖLÜMÜ
bugün kalbimi eski bir plak gibi
öyle çok tersine çevirdim ki
bazı şarkılar vardır
cızırtılı bir yağmur gününü anlatır
uzaklarda süren sarı yağmurluklu bir hayatı
deniz bazen kendini kaldırımlara fırlatır
o zaman bir yavru yengece bakan
insanların şarkısı olurdu o şarkının adı
keşke ismim iris olsaydı
keşke ismim herkese
sarı yağmurluğuyla koşan hayatı anlatsaydı
bazı şarkılar vardır
ellerim kocamanlaşır, tuhaflaşır
işte o ellerimle herkese
çamurlu şiirler uzatsaydım
hepsi çok kirli olsaydı tanrım
bazı şarkılar vardır
kırmızı akşamsefalarını anlatır
karanlığın kalbinde yalnız, açmanın acısını
komşu kadınların basma elbiseli konuşmalarını
geceyi onlar bahçeye taşırdı
ben ne zaman öleceğim tanrım
sabah olunca mı
keşke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım
irileşen, gitgide irileşen ağaç gibi
ismi nedensizce iris oluveren bir ağaç gibi
şu odanın ortasında dursam
saat kuleleri dökülürdü dallarımdan tanrım
artık sarı yaprakların ölü olduğuna inanmıyorum
bazı şarkılar vardır
kanatlarında yağmuru taşıyan kelebeği anlatır
kırmızı bir çakmak gibi neşeli ölmek olurdu
o şarkının adı
ardında yalnızca nemli sigaralar bırakmanın acısı
keşke ismim iris olsaydı
keşke ismimin bir anlamı olmasaydı
herkes çıkarsın kalbini
o çirkin mücevher sandığından
ve herkes onu birbirine fırlatsın tanrım
Didem Madak
Müthiş bir surette yalnız kaldığımı hissetim. Ah… bilhassa bu kadar kalabalığın içinde yalnızlık ne acı oluyor Yarabbi..
Hiç Bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz
İsmet Özel - Amentü Şiiri - 97. Satır:
"ne Godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur"
Tahlili:
Lady Godiva 11 yy. da yaşamış olup İngiltere “Mercie” dükünün karısıdır. Kocası ağır vergiler koymak suretiyle halkına şiddetli bir şekilde zulüm yapar. Bu zulüm yüzünden Godiva ile eşinin araları açılır. Lady Godiva eşine bu zulümden vazgeçmesini söyler. O da Godiva’nın bir atın üzerinde çırılçıplak bir şekilde bütün şehri dolaşması şartıyla yaptığı zulümden vazgeçebileceğini söyler. Godiva bu şartı kabul ederek bir atın sırtında şehri çırılçıplak dolaşmaya başlar. Yalnız bundan önce halka haber salıp evlerinden dışarı çıkmamalarını ister. Halk da Godiva’ya olan sevgisi ve bağlılığı yüzünden onun bu isteğini yerine getirir ve Godiva şehri dolaştığı esnada perdelerini sımsıkı kapatırlar ve evlerinden çıkmazlar. Ama buna rağmen “Tom” adında biri, perdenin aralığından Godiva’yı izlemek ister. Perdeyi araladığında gözleri kör olur. Bu durum o kişiye verilen ilahi bir cezadır. “ne Godiva geçer ne bir kimse kör olur” dizelerinde şair bu olaya gönderme yapmaktadır. Şairin yaşadığı toplumda, ne Godiva gibi kendisini halkın huzuru ve selameti için feda edecek biri, ne de kendisine bir kötülük dokunacağını bilse dahi sokakta vuku bulan olayları görmeye cesaret edebilecek, eylemsel tepki gösterebilecek biri bulunmamaktadır.