"Yalnız orada, kürk mantolu bir kadın portresinin önünde, mıhlanmış gibi durduğumu hatırlıyorum."
Sayfa 55Kitabı okuyor
"En hızlı giden, yalnız gidendir".
Sayfa 103Kitabı okuyor
Hiç sevgi ve destek görmemiş bir çocuk sevgiyi hissetmeye ve başkalarına bağlanmaya kabil değildir; böyle kişiler bütünüyle yalnız hissederler.
Sayfa 140Kitabı okudu
“Yazmak istiyordu.” Doğruldu. Yazmak mı? Nasıl? “Nasıl?” “Yazmak işte. Evde olmuyormuş. Kahveye gidip, bir kenarda birşeyler karalıyormuş. Herkesin rahatça yaptığı işlerde, karşısına anlamsız güçlükler çıkıyordu. Bir arkadaşıyla birlikte ev tutmak istemiş. Kıyamet kopmuş evde. Bunları anlatırken, göz ucuyla beni süzüyordu. Korkuyordu.” Kucaktan kucağa. Yalnız kalmaktan da kalmamaktan da korkuyordu. “Bir hafta Burhan’da kaldı. Beni hiç aramadı. Durmadan içmişler. Sabahlara kadar. İnat yüzünden bıyığını kesmiş: özeniyorsun demişler de. Sonunda hastalandı. Gururla: ‘İçkiyi bıraktım; gene de bir hafta sarhoş dolaştım,’ diyordu. Kimse bu kadar uzun süre sarhoş gezmemiştir.’”
"Yalnız kalmaktan hoşlanmıyorum."
İsraf fakirin lüksüdür, yokluk zenginin…
İyi yetişmiş insanlar diğer insanlarla ters düşer, bilge insanlar kendileriyle.
Dinler gerçeklikleri ispatlandığında ölürler. Bilim ölü dinlerin kaydıdır.
Yaşamak dünyada en nadir rastlanan şeydir. Çoğu insan sadece var olur, hepsi bu.
Günahlarımızı bağışlayan itiraftır, rahip değil.
Herkes üç ciltlik bir roman yazabilir. Tek gereken hayat ve edebiyat konusunda tam bir cehalettir.
Eğitim hayranlık uyandıran bir şeydir. Ama ara sıra bilinmeye değer hiçbir şeyin öğretilemeyeceğini de hatırlamak gerekir.
Fakat bugün Mümtaz sevincinde yalnızdı ve bu hep böyle olacaktı. Yarın ızdıraplarında yalnız kalacak. Bütün tanıdıkları, dostları için bir muamma, bir meçhul. Yahut hayatın kenarına fırlamış bir rakam olacak, öbürsü gün öldüğü zaman da aynı şekilde yalnız ölecekti.
Sayfa 136Kitabı okuyor
sabah erkenden kahvaltısını edip şehre gidip treni yakalayan, ticaret âleminin tozlu, kasvetli atmosferinde kalan, akşam evine dönüp yemeğini yedikten sonra uykuya dalan iş adamının hayatı bir kadırga kölesininkinden beterdir - zincirleri demir değil altındır o kadar.