Lisans tezimin konusu Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık eseriydi. Bu nedenle hem Marquez’le hem Yüzyıllık Yalnızlık’la aylarca çok vakit geçirdim. Marquez’in edebiyattaki besin kaynağına, hayal dünyasına, yaşantısına ayırdığım zamanı düşününce tekrar iyi ki diyorum. Kırmızı Pazartesi eserini okuduğumda tüm öğrendiklerimin yanında sindire sindire okumama vesile oldu tüm bu bilgiler… Marquez, toplumunu tanıyan bir yazar. Eserlerinde de toplum bilincini sosyolojik bir açıdan sunuyor. Yazdıklarının çoğunu gerçek hikâyelere dayandığını öne sürüyor. Hayal dünyasından çok deneyimlerinden yola çıktığını anlatıyor. Diğer yandan aktif olarak politikanın içerisinde yer alan yazar, aktivist bir gazeteciyken sergilediği tavrı yazar olduğunda da sürdürüyor. Öyle ki Kırmızı Pazartesi kusursuz bir toplum ve vicdan eleştirisi…
Kırmızı Pazartesi, temelde bir töre cinayetini konu ediniyor. Angela, kasabadaki varlıklı bir adam olan Bayardo San Roman’la evlenir. Bayardo, düğün gecesi Angela’nın bekâretinin bozulmuş olduğunu öğrenir ve kızı, baba evine geri götürür. Bu durum, bir namus sorununu ortaya çıkarır. Angela’nın ikiz kardeşleri Pablo ve Pedro Vicario, kız kardeşinin namusunu temizleme sorumluluğunu üstlenir. Aynı zamanda Vicario kardeşler içinde yaşadığı toplumun yasasına göre hareket etmişlerdir. Bu durum okurda suçlu-suçsuz muhakemesi yaptırıyor. “Eserde asıl suçlu kim?” sorusunu sorduğumuzda; en belirgin suç toplumun eylemsizliği diyebilirim.
Bir çırpıda soluksuz okuyacağınızın garantisini vereceğim Kırmızı Pazartesi’yi okumak için hiç vakit kaybetmeyin. Marquez’in her kitabına kefilim. Keyifli okumalar…
Jean-Louis Fournier
