Sahiden de öyle değil midir? Bir kitabı okurken herhangi bir satırında, bir insanla tanıştığımız zaman kendimizden bir parça bulduğumuzda ya da içimizde saklı olan şeyleri, bir yazar kağıda kusursuz şekilde aktardığında kendimizden bir şeyler bulmaz mıyız? Çizilen her satırda, hayatımızda ki ruh eşi diye benimsediğimiz insanda ve okuduğumuz, gördüğümüz; başkalarında dinlediğimiz her şeye, İşte bu benim! Tepkisi vermez miyiz?