Fahir Armaoğlu Gönderileri
Fahir Armaoğlu kitaplarını, Fahir Armaoğlu sözleri ve alıntılarını, Fahir Armaoğlu yazarlarını, Fahir Armaoğlu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Filistinliler esasında Lübnan'ın kendi yerli nüfusu olmayıp, 1948-49 ve 1967 Arap-Israil savaşlarıyla, 1970-71'de el-Fetih ve FKÖ'nün Ürdünden kovulması neticesi Lübnan'a sığınan Filistinli mültecilerdir. Bunların, 1975'te iç savaş çıktığı sırada sayıları hakkında verilen rakamlar 350.000-500.000 arasında değişmektedir. Bu rakamların abartmalı olduğu kanaatindeyiz. Çünkü, BM Mültecilere Yardım Teşkilatı'nın (UNRWA) verdiği rakamlara göre, 1949 Kasım'ında Lübnan'daki Filistin mültecilerinin sayısı 127.800'dü.
İsrail'in Lübnan'daki mücadelesi, doğrudan doğruya bir Filistin meselesi veya bir Batı Şeria ve Gazze meselesi değildir. Lübnan, İsrail için bir FKÖ veya meselesi, Filistin terörünün kökünü kazıma meselesi olmuştur. 1970'ler başlarken İsrail için, Gazze'den, Ürdün'den veya Golan Tepeleri'nden yönelen bir FKÖ terörü veya Filistin gerillaları meselesi artık hemen hemen kalmamış gibidir. Fakat bu sefer, şimdiye kadar ciddi bir şekilde söz konusu olmayan kuzey tehlikesi, yani Lübnan topraklarından yönelen FKÖ ve el-Fetih tehlikesi, on yıldan fazla bir süre ile İsrail'i Lübnan'a yöneltecek ve bu da uzun süreli bir Lübnan krizine sebep olacaktır. Bu açıdan, İsrail'in Lübnan mücadelesine 5. Arap-İsrail Savaşı demek pek de yanlış olmayacaktır.
Enver Sedat bir bomba daha patlattı. 14 Mart 1976 günü Mısır Parlamentosu'nda yaptığı konuşmada, 27 Mayıs 1971 tarihli ve 15 yıl süreli. Mısır-Sovyet Dostluk ve İşbirliği Antlaşması'nı feshetti. Hem bu fesih, Sedat'ın 1972 Temmuz'unda Sovyet uzman ve teknisyenlerini Mısır'dan kovmasına benzemiyordu. Enver Sedat 14 Mart konuşmasında, bu antlaşmanın feshine gerekçe olarak şu noktaları belirtiyordu: 1973 savaşından sonra Sovyetlerin Mısır'a karşı ilgileri azaldığı gibi, Arap dünyasında mihverler yaratarak, Arap dünyasını bölmeye çalışmaktadırlar, Mısır-Sovyet münasebetleri tam bir çıkmaz içindedir. Çünkü Sovyetler artık Mısır'a silah vermedikleri gibi. 1973 savaşında verdikleri silahların borçları için Mısır'ın istediği moratoryumu da reddetmişlerdir.
Mısır'ın çıkarma harekâtı o derece sürpriz oldu ki, Mısır topçusu ateşe başladığı ve Mısır kuvvetleri de kanalın doğu kıyısına çıkmaya bağladığında, İsrail askerlerinin bir kısmı çamaşır yıkıyor, bir kısmı da terlikle dolaşıyor veya futbol oynuyordu. Kimisi de Yom Kippur duasına 6 Ekim akşamı Mısır kuvvetleri, 9 saatlik bir muharebeden sonra, 60 noktayı tutmuşlar ve 10 köprü kurmuşlardı. Bir hamlede 8.000 kişilik bir piyade kuvvetini karşıya geçirdiler.
Arap devletlerinin aracılığı ile 27 Eylül 1970'te Ürdün hükümeti ile gerilla örgütleri arasında 14 maddelik bir anlaşma imzalandı. Bu anlaşmayla iki taraf arasında ateşkes sağlanıyor ve Ürdün asker kışlasına çekilirken, gerillalar da şehirlerden ve kasabalardan İsrail sınırlarındaki mevzilerine çekiliyorlardı. George Habbas'ın Filistin'in Kurtuluşu İçin Halk Cephesi bu anlaşmaya sert tepki göstermiş ve 27 Eylül'ü "Kara Eylül” olarak kabul ederek, bundan sonra bütün Avrupa'da son derece kanlı terör faaliyetlerine girişecek olan Kara Eylül (Aylul al-Asvad) adlı terör örgütünü kurmuştur.
Savaş sona erer ermez, şimdi Sovyetler, sosyalist ülkeler ile Arap ülkeleri ve Hindistan gibi bazı bağlantısızlar, İsrail'in, işgal ettiği topraklardan çekilmesini sağlamak için Güvenlik Konseyi'nde faaliyete geçtiler. Fakat bu konuda bir karar çıkartma çabaları başarısızlıkla neticelendi. Mamafih, Araplara diplomatik alanda bir başarı sağlamak ve bunun için de İsrail aleyhine ve işgal edilmiş topraklardan çıkarmak kararında olan Sovyetler, Güvenlik Konseyi'nde bir şey yapamayınca, daha kolaylıkla taraftar toplayabilecekleri Genel Kurulu toplamaya karar verdiler.
Mısır'ın Altı Gün Savaşı'nda askerî gücü
Mısır'ın askeri gücü hakkında verilen rakamlar 300.000- 310.000'dir. Bunun 120.000 kadarını Milli Muhafızlar ve ihtiyatlar teşkil etmekteydi. Geri kalan kısım gerçek savaş yapabilecek bir güç olmakla beraber, bunun da 30.000 kadarı o sırada Yemen'de bulunuyordu. Savaş çıktığında Mısır'da 400-500 kadar Sovyet askeri uzmanı vardı. Mısır zırhlı kuvvetleri, esas itibarıyla Sovyet yapısı (T-34, T-54 ve T-54B gibi) 1.300 kadar tanka sahip bulunmaktaydı. Hava Kuvvetleri ise, 100 tanesi avcı-bombardıman olmak üzere 360 kadar uçaktan meydana geliyordu. Bu uçakların 55 tanesi Sukhoi-7, 163 tanesi MiG-21, 40 tanesi MiG-19 idi ki, bunların hepsi sesten hızlı uçaklardı.
6 gün savaşında İsrail'in askeri gücü
İsrail'in karşılaştığı ilk mesele, ülkenin küçük ve sınırların düz arazide bulunması ve bunun da stratejik savunma veya stratejik çekilmeye imkan vermemesiydi. Bu sebeple, savunma değil, saldırı ilkesi benimsendi, Saldırının temel unsurları ise, saldırının zırhlı kuvvetlerle ve süratle yapılması, ikincisi, bu saldırıya hava desteğinin sağlanabilmesi için, hava üstünlüğünün elde tutulmasıydı. İsrail'in kara kuvvetleri, 60.000'i muvazzaf olmak üzere, toplam 250.000-265.000 kadardı. 1948-49 savaşından sonra İsrail'de erkeklerin 49 yaşına ve kadınların 39 yaşına kadar, her yıl bir ay eğitim görmesi zorunluluğu getirilmişti.
Kuzey-Güney çatışması
Güney Yemen bağımsızlığının ertesi günü, 1 Aralık 1967'de, Kahtan eş-Şaabi yeni cumhuriyetin politikasının temel ilkelerini şöyle açıklamıştı: Bağımsızlık, Arap Birliği, sosyalizm, bağlantısızlık, Filistin'in kurtarılması, devrimci hareketleri desteklemek ve kuzey ve güney Yemen'in birleşti rilmesi.Ne var ki, kuzey ve güney Yemen'in birleştirilmesi, yani Yemen'in bütünlüğünün sağlanması mümkün olmadığı gibi, bundan sonraki 12 yıl boyunca iki Yemen birbiriyle öyle bir çatışma içine girdi ki, bu çatışmalar zaman zaman tam bir savaşa dönüştü.
26 Eylül 1962 İmam Bedr darbesi.
Bir defa darbe Yemen halkının tümü tarafından desteklenmedi. Washington, Londra, Bonn ve Amman büyükelçilikleri monarşiye, yani İmam Bedr'e bağlılıklarını açıklarken Kahire, Rabat, Roma ve Belgrad elçilikleri cumhuriyet rejimini desteklediklerini ilan ettiler.