Dedem –herhalde üzüntüsünden– sigarası biter bitmez paketten bir sigara daha çıkardı, o sırada Mert geldi balkona. Kafasına banyo havlusunu sarmış, sadece gözleri gözükürken elindeki oklavayı döndürüp saçma sapan hareketler yapıyordu. Dedem küçük torununu o halde görünce büsbütün kahroldu, tek laf etmeden sigarasını yaktı. Üzüntüden o kadar derin bir nefes çekti ki, sanırım duman kalın bağırsaklarına kadar gitti. Kardeşimden umudu kesmiş olan dedem bana dönüp, “Sen bu çocuk kadar salak değilsindir umarım” ses tonuyla, “Sen neler yapıyorsun bakalım Onur?” diye sordu.
Kitapı eve kim getirdi bilmiyorum,elimi kitaplığa her attığımda brokoliye edilen bela nedir dedim başladım.Kilolu insanların yemek davetine çağırıp tam tabak önünüzde elinizde çatal yada kaşık yanında yiyceklermiizin lezzetine göre içeçek uyum sağlayan ne varsa var ,fakat sofrada olmaması gereken ne biliyormusunuz.zihniyetsiz fikirsiz insanlar,başlarlar hemen kiloma dikkat ediyorum ben bunları yemeyim, ev sahibi başlar ay bizde yemiyoruz da yapmasan olmuyor sanki bana laf sokuyor kilolu olanlara yaptım der gibi kalsın ayol tıkadınız mutlu olmuyorum işte anlatmıyorum fıkra da neye gülerseniz gülün.Niye hazırladın gösteriş, istemiyorum sizin becerikli sofralarınıızıda sizide düşüncesi ile insanlardan kaçar oldum ben.
11.08.2012 okudugum bu kitap 'dizustu edebiyati' adli bir akimin cikmasiyla birlikte tanisikligimiza vesile oldu. Iyi ki de oldu. Onur Goksen'i ilk olarak 'bizim de renkli televizyonumuz vardi' kitabiyla tanidim. Yazi uslubunu,anlatma seklini, 'aaa gercekten de oyleydi' dedigimiz durumlari gercekten o salakliklari yapmis kisilerce hayretler icinde birakip hem de yuzde tebessumle ozlem cektirirken yazari daha da sevdim. Sanki mahallemden bir abiymis gibi hep hissettirdi bana. Bu kitabi da gulmekten kahkahalar atmama sebep olmustur. Bence herkesin bu haylazlikla dolu ama bir o kadar sevgi iceren bu kitabi okumasini tavsiye ederim
Yedi Kere SekizOnur Gökşen · Okuyan Us Yayınları · 201280 okunma
Onur Gökşen'i bilmesem, gördüğümde 3.sınıf saçma bir kişisel gelişim kitabı sanacağım bir kapak tasarımı ile açılışı yapalım. Velev ki hiç de ismi ve kapağı gibi değil kitap. Bildiğimiz Onur Gökşen mizahı dozaj olarak aynı şekilde, hayatına kızı girdiği andan itibaren yaşadıklarını yazmasıyla devam ediyor. Tatlı, komik ve samimi bir kitap. Aslında çocuk büyütürken herkesin yaşadığı travmatik durumları mantık çerçevesinde baktığımızda nasıl gözüktüğünü anlatmış. Sadece bir anı kitabı da değil üstelik, ülkedeki çocuk yetiştirme vaziyetlerine de eleştiriler getirmiş. Onur Gökşen ismini görmeseydim muhakkak bu kitabı okumazdım, ancak okusaydım da düşüncem değişmezdi. Sevdim. Tavsiye ederim. Tabii önceki kitaplarından başlayın ki kalemine alışın biraz.