Pınar Kür Gönderileri
Pınar Kür kitaplarını, Pınar Kür sözleri ve alıntılarını, Pınar Kür yazarlarını, Pınar Kür yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dev dalgalarla boğuşarak yiğitçe can vermek varken, bir karış göl suyunda mı boğulacaktım?
Sayfa 201Kitabı okuyor
Sinan
Kendini bir şey sanan, bir şey sandığı için de hiçbir sey olmayan sözde olgun, başına buyruk kadınların yapay kaprisleri değil ki seninkiler. Küçüksün, daha ne istersen yapabilirsin bana… Aklına gelen her türlü zulmü dene, kabulüm…Taptığın adamım ben, her şeye razıyım. İlk erkeğinim… Ellerimin altında nemlenen yumuşayan, gene de gepgergin, kütür kütür dinç vücuduna kurban olayım…Deli oluyorum sana.
Ölürsem, seni severken öleceğim…..
Bir insan aynı ölümcül salaklığı iki kez yapabilir miydi?
Sayfa 94Kitabı okudu
Geçmişinden gururu, geleceğinden umudu olmayan bir adam tek başına rakı masasında otururken hangi şarkıdan medet umar?
Sayfa 25Kitabı okudu
Hepsini, hepsini görüyorum her gün. Hepsi geçip gidiyor yanıbaşımdan. Bütün bir yaşam o dışardaki. Geçip gidiyor. Ya da ben geçip gidiyorum. Birbirimize değmiyoruz.
Akışı Olmayan Sular / Pınar Kür
İkimizin de yarınları var ama benim dünlerim daha kabarık...
Seni sevmek kadar güç ve büyük bir şey şiir... Ve Müslüman olmak yetmiyor Süleymaniye'yi dikmeye...
Dağıtabilir miydin o büyük hüznü? Dağıtabilir misin şimdi bile?
İnsan bunca sevildiğini, istendiğini, bunca açık seçik görebildi mi, öyle bir güven büyüyor ki içinde, topla tüfekle gelseler yıkamazlar... Dünyada yapamayacağın hiçbir şey yokmuş, yaptıklarını ve yapacaklarını da dünyada başka hiç kimse yapamamış ve yapamayacakmış sanıyorsun.
Sayfa 126Kitabı okuyor
Katıksız bir boşluğun içinde sürdürmeye başladı yaşamını. Varlığı ile yokluğunun sözgelişi değil de, gerçekten bir olduğu bir dünyada.
Sayfa 147 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
Yalnızlık dedim, sadece. Ama onun gibi bir ozanın bile kolay kolay anlayamayacağı bir yalnızlıktı benimkisi…Uçurumsal bir yalnızlık …
Sayfa 142 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
Hiçbir şey anlamıyorum, anlamak da istemiyorum. Çok sevdiğimi, çok sevildiğimi biliyorum yalnızca. Yetmez mi? Bir de, tüm aşk romanlarının, tüm şarkı sözlerinin doğru olduklarını biliyorum artık.
Öylesine sersemletici bir şey ki mutluluk, insan kendi başına geldiğine inanamıyor. Yaşadığı ânı bile algılayamıyor hatta... Ya da öylesine başka bir düzeyde algılıyor ki, açıklayamıyor. Sel gibi bir şeye kapılmış gidiyorsun, akıyorsun, akıyorsun... O selin içinde, durmadan yeni yeni, her biri bir öncekinden daha inanılmaz güzellikler... Daha birinin gerçeğine varmadan bir başkası devriliyor üstüne... Devriliyor... Hiçbiri kendi denetiminde değil insanın ve her biri yere yıkacak gibi sarsıyor...