Otobüsün geçmediği bir yerdi
Yol bile değildi aslında
Zaten, gitmekte değildi benimkisi
Yüreğimin rehin kaldığı yerden, bavullarımı almaktı
Hem, insan yarasından ne kadar uzağa kaçabilir ki
" Kör yılları vardır insanın...!
Ne yana adım atsa başını çarptığı bir duvar.
O yüzden, bazen olduğu yerde durur insan...!
Kanamaları,
Kırılmaları,
Yanılgıları durdurmak adına.
Akıp giderken zaman, yaşamdan çeker elini eteğini.
Öylece hiçbir şey yapmadan.
Tek söz söylemeden durur.
Kimseye anlatamadığı,
Kimsenin anlayamayacağı yalnızlıklar
biriktirir. "