Ayşe Ünüvar, gönül gözüyle görüp kâinata aşkla bakanlardan; varlığı bu aşkla müşahede edip varlığın hafızalı oluşunu aklından hiç çıkarmayan ve görüp hissettiklerini aşkla anlatanlardan.
Yazar hikâyelerine başlarken şöyle bir kapıdan geçiriyor;
“Yaralı bir ağaçtır insan!
Saklar yarasını insandan…”
Ne güzel bir bakış açısıdır bu. Alelade bir bakışla göremezsiniz, gördüklerinizi; görseniz de anlayamazsınız. Bir ağaç sadece bir ağaç değildir, bir çiçek de öyle. Hele insan, sadece etten kemikten bir varlık olamaz. Bu nedenle okuyucu; her gün yanından geçip gittiği bir ağacın, bir sokağın, bir evin, yolun veya çeşmenin hülasa varlığın dünden bugüne özünde taşıyıp getirdiklerine, hafızasına, hikâyesine ne bileyim her şeyine daha yakından bakmaya davet edilir adeta hikâyeler boyunca.
‘Yaralı Badem Ağacı’nda okuyucunun yüreğine dokunan; hala acımayı, merhameti, sevgiyi unutmamış taraflarımıza dokunan ve birçok yönüyle bizi sarıp sarmalayan her biri birbirinden güzel ve zengin izlenimlerle dolu yirmi bir hikâye var. Okuyun, doyasıya okuyun
Hikayemin İncindiği Yerdeyim.
Ayşe Ünüvar'dan okuduğum ilk kitap...
26 öykünün 151 sayfada can bulduğu bir kitap.
Yazar, 26 farklı metinde insana eğilmiş. Bazıları deneme olarak da değerlendirilebilecek bu öykülerde duygunun, duygusallığın, sevginin yer aldığını söylemek mümkün...
Ünüvar, aforizmik ifadelerle anlatımını güçlü kılmış. Öyküleri okurken şehrin bunaltıcılığından ziyade küçük bir yerleşim yerinde herkesin herkesi tanıdığı bir yerde gibi hissettim.
Kitap isminde (kapaktaki) "hikâye" yazması gerekirken "hikaye" yazılmış. Baskı hatası olduğu kanaatindeyim. Çünkü iç sayfada hikâye olarak yazılmış.
Ayşe Ünüvar'ı duygusal metinleri seven herkese önerebilirim.
Merhabalar. Yine ve yine bir öykü kitabı ile buradayım. Bu aralar çok fazla öykü ve şiir kitabı okuyorum. Dinlenmemi sağlıyor öykü ve şiir okumak. Bugün aşırı güzel ve okurken birçok duyguyu hissettiğim bir kitaptı. Okurken en etkilendiğim öykü de 'Martılar Da Uçar Gider Sonra' öyküsüydü. Derim anlamlar olan, kısa öyküler her zaman tercihim olmuştur. Kitapta 26 öykümüz ve hepsi birbirinden güzel ve anlamlıydı. Okurken birçok insanın kendinden parça bulacağı bir kitaptı.
Kahramanımız Kerim Nadir, aşkı ve aşk adına birilerinin onu anlamasını bekledi. Çevresindeki tüm insanlar onun bir hayale bir düşe aşık olduğunu söyledi fakat gerçekten öyle miydi? Onu sadece Fakülteden Cemal hocası ve terapisti anladı. Kerim Nadir aşkı samimiyeti nasıl tanımladı aklınca ve gönlünce nasıl şahit oldu, acaba aradığını buldu mu, bir hayale mi aşık oldu, aşkı okuduğu kitaplardaki gibi mi gördü. Kerim Nadir, önce aşkı mı yoksa kendini mi bulması gerekiyordu? Ez cümle okuyunuz, deneyimleyiniz
Yazar, yer yer çağımızın sorunlarına, robotlaşan hayatlarımıza, samimiyetsiz ilişkilerimize, maneviyatın unutulup maddiyata tapılmasını sitemkâr bir ifade ile değinmiştir. Özlenen geçmişi, özümüzü , ruh'un sadece kavram olarak bizimle yaşadığını, otantik kasaba hayatını, özümüz olan ve unutulan yaşam tarzımızı çok güzel epiksel ifade ve doğa betimlemeleri ile okura vermiştir.
Tenteneci Bedir'in yaşadığı şehirde bir inanç vardır. Arife günü Sabah ezanı okunmadan çeşmeye gidersen kalbine düşecek kişiye rastlarmışın. Bedir'in kızı Suna'da o arefe sabahı çeşmeye gider, ve lacivert gözlü Feridun ile karşılaşır. Birbirlerinin kalplerine düşerler, acı bir sevda başlar. Feridunun babası Şafak bu evliliğe karşıdır, dağa kaçarlar, nikah kıyarlar fakat Babanın öfkesi bitmez, eşini tat olan eşini, ilk eşinden olan oğlunu gelinini öldürür. Feridun babasının öfkesini dindirmek için, sevdiği Sunadan ayrılır, intihar eder. Suna hamiledir gizlice anasının evine gider, ve Nuri bey denilen ermişin evinde doğum yapar, Suna da dağa tekrar çıkar Ferıdunun kendini öldürdüğü yerde öldürür. Kızı Leyla Şafak bey duymadan gizlice kuruma evlatlık verilir. Daha sonrası kitapta:)) güzeldi tavsiye ederim.
