Kuyunun dibindeyim, kuru bir kuyu değil bu. Ayaklarımın dibinde belli belirsiz bir ıslaklık. Karanlık eski bir yorgan, beni sarıp sarmalıyor. Kendime ait hiçbir çizgiye ulaşamıyorum. Nefesim duvarlara çarpıp geri geliyor, beni cisimleştiriyor. Korkmuyorum, yine de bana çarpıp kaçan bir serinlik var. Ellerimle yokluyorum karanlığı. Sadece duvarlar...