Hakkında
Eudes de Deuil ya da Odo, Odon(1110 - 18 Nisan 1162) Fransız tarihçi ve İkinci Haçlı Seferi (1147-1149) katılımcısı.
Deuil'de mütevazı bir ailede doğdu, bir keşiş oldu ve Saint-Denis'in başkeşişi Suger'in sırdaşıydı. 1147'de İkinci Haçlı Seferi'nde yer aldı ve seferde VII. Louis'in özel papazı olarak görev yaptı.
Haçlı seferinin Fransa'dan Antakya'ya ilerlemesini anlatan kitabı De profectione Ludovici VII in Orientem (VII. Louis'in Doğu'ya yolculuğu üzerine) isimlidir.Suger'in Louis'in hayatının bir tarihini oluşturabilmesi için yazılmıştır. Eudes, Haçlı Seferinin başarısızlığını Tanrı'nın isteği olduğunu söyleyen Otto von Freising'in aksine insan eylemleri olduğunu söyler. Amacı Louis'i yüceltmek, aynı zamanda gelecekteki Haçlı Seferleri'nde bu hataların tekrarlanmaması için rehberlik sağlamaktı.
Eudes, Haçlı Seferi'nin başarısızlığını I. Manuil yönetimindeki Bizans İmparatorluğu'nu suçladı. Eudes'un Bizanslılara karşı ön yargısı, Runciman'ın "A History of the Crusades" kitabında Eudes'u "histerik bir yunan karşıtı" olarak tanımlamasına neden olmuştur. Diğer yandan son dönemde tarihçi Jonathan Phillips, Eudes'in Bizans görüşüne muhtemelen haçlılarla Yunanlar arasındaki küçük çatışmaların ön plana çıktığı ideolojik farklılıklardan kaynaklandığını belirtir. Önyargısı, Manuil'in kendisine "kardeş" olarak davrandığını yazan III. Konrad'ın deneyimine de karşı olmalıdır.
Eudes'in anlatımı Antakya'ya gelen haçlı seferinin kalanlarıyla sona erer ve bu nedenle Şam Kuşatması'nın anlatımını içermez.
Fransa'ya döndü ve 1151'de Saint-Denis'in baş keşişi oldu.
Tam adı:
Eudes De Deuil
Unvan:
Keşiş, papaz, tarihçi
Doğum:
Fransa, 1110
Ölüm:
18 Nisan 1162
Okurlar
20 okur okudu.
11 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
"Ah, bütün ihanetlerden daha gaddar olan merhamet! Ekmeği veren [Türkler]... [Haçlılardan] hiç kimseyi redde zorlamadıkları kesin olmasına rağmen, inancı yok ettiler[Haçlı seferine katılan üç bin hristiyanın, kendilerine gösterilen merhamet yüzünden müslüman olmalarına sebep oldular]..."
Sayfa 153
Unutulmuş bir Türk adeti
Türkler bu (kayalıklara} koştular, fakat bunlardan biri bizim askerlerimiz {tarafından} ele geçirildi. Onlar [Türkler] ise ötekine tırmandı ve başlarından {kestikleri} saçlarını ayaklarına attılar ki bu hareketle bize kendilerini bu noktadan hiçbir korkunun ayıramayacağını gösterdiklerini (düşündük).
Sayfa 137Kitabı okudu