İrfan Yalçın Gönderileri
İrfan Yalçın kitaplarını, İrfan Yalçın sözleri ve alıntılarını, İrfan Yalçın yazarlarını, İrfan Yalçın yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Beyoğlu'ndaki tiyatropardan birinde yerli yazarlarımızdan birinin bir oyununu görmüş, gece geç zaman Pansiyona dönmüştüm. Her yanlarına pislik sürülmüşe benzeyen bu yapının merdivenlerini tırmanırken korkuyordum açıkçası. İncecik cılız bir ışık söndü sönecek gibi yanar, bizi bu dünyadan ayıracak son soluğu düşündürücü nedense bana. İki katın merdivenlerini çabuk çabuk çıkmış yorulmuştum. Üçüncü kata vardığımda kulağıma birtakım sesler geldi. Durdum. Yüreğim güm güm vuruyordu. Saate baktım, on ikiyi on geçiyordu tam. Kadın sesi: "Geliyor galiba," diyordu.
Sayfa 102 - Tomurcuk Basım Tesisleri 1. Basım Şubat 1981Kitabı okudu
... babamın kendisine taktığı çelmeyi her dakka, her saniye duymuştur bacaklarında Sabri! Ne yapsa ne etse kurtulamamıştır bu duygudan! Oldum olası düştü düşecek gibi yaşamıştır. Koskoca bir babanın bacak kadar oğluna taktığı bir çelmeydi çünkü bu! Yaşlandıkça ayaklarında büyüyen, aşılamıyan, engel olunamıyan bir çelme ... Sabri'nin yüreğinde insan sevgisi olarak billurlaşan bir çelme ...
"Ona bakıyorum camdan hep; kim, nasıl yaşıyor, niye yok kimsesi, bazı bazı nereye gidip dönmüyor?"
Sayfa 39 - H2o KitapKitabı okudu
Değil insanların, hayvanların ölümüne, çiçeklerin sararıp solmasına bile dayanamazdı yüreği. Bir çiçeğin bir yaprağı düşmeye görsün 'Yazıkk, ölüyor,' diye iç geçirirdi.
Sabri'nin gülüm semesini bilirsin, koruyucu bir zırh gibiydi suratında.
Yaşamak denilen şeyin olanca kahrına, olanca çilesine, bu gülümsemeyle karşı koymuştur hep. Biraz saygı, biraz acıma, biraz sevgi uyandıran bir gülümsemedir bu. Yeni ölmüş insanların suratındaki gülümsemeyi andırır ...
Kedileri, kelebekleri öldürmekten alabildiğine zevk duyan bir kimse, insanları da öldürebilirdi pekala !
Her şey gibi, sevmek te bir zaman işidir tabi...
Bir ara 'Sen olsaydım keşke ben !' dedi.
'Ne güzel, baban var senin!' O zamanlar bu sözden bir şey çıkaramamıştım hakçası. Durmamıştım üstün de. Sonra sonra koydu ama bana. Kardeşime acımaya başladım. Acımayla sevgi karışımı bir şeydi daha çok bu. Kendi kendime karar verdim bir gün: Babam böyle bi halt karıştırırsa bi da, gitmiyecektim. Koymuştum kafama. Dövsün, öldürsündü ister. Yapacaktım dediğimi."
Her şeyi hoş görmeye çalışır, her şeye gülümserdi. Bize bir gün: 'Bir çiçeğe, bir çocuğa bakar gibi bakarım hayata ben!' demişti. Ne demektir bu, anlayamamışımdır hala?
Önü ne para koyardı biri, eliyle itiverirdi şöyle. Sertleşirdi sözüm ona. Namusluluk taslardı. Namus karın doyursa, ben de anlarım ama doyurmuyor ki !