Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Jennifer J. Thomas

0.0/10
0 Kişi
1
Okunma
0
Beğeni
51
Görüntülenme

Hakkında

Dr. Jennifer Thomas, Massachusetts General Hospital'da Yeme Bozuklukları Klinik ve Araştırma Programının Eş Direktörü ve Harvard Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümü'nde Psikoloji Doçentidir. Dr. Thomas'ın araştırması, Neredeyse Anoreksik: Benim (veya Sevdiğim Kişinin) Yemekle İlişkisi Bir Sorun mu? adlı kitaplarında anlatıldığı gibi atipik yeme bozukluklarına odaklanıyor. ve Kaçınmacı/Kısıtlayıcı Gıda Alım Bozukluğu için Bilişsel-Davranışçı Terapi: Çocuklar, Ergenler ve Yetişkinler. Şu anda ABD Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü ve özel vakıflar tarafından finanse edilen, kaçınmacı/kısıtlayıcı gıda alımı bozukluğunun nörobiyolojisi ve tedavisini araştıran çeşitli çalışmaların baş araştırmacısıdır. 100'den fazla bilimsel yayının yazarı veya ortak yazarıdır. Aynı zamanda Yeme Bozuklukları Akademisi Yıllık Toplantıları Direktörü ve Uluslararası Yeme Bozuklukları Dergisi'nin Yardımcı Editörüdür.
Unvan:
Yazar

Okurlar

1 okur okudu.
1 okur okuyor.
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
KKYAB: Klinik vakada pediatrik beslenme bozuklukları, klasikyeme bozuklukları ve anksiyete bozuklukları ile benzerlikler göstermektedir.
Anksiyete Bozuklukları
Anksiyete bozuklukları, gelecekteki bir tehdit ile ilgili aşırı korku veya endişe ile karakterizedir. KKYAB'de besin kısıtlaması veya kavınma genellikle kaygıdan kayaklanmaktadır ve özgül fobiler, travma sonrası stres bozukluğu ve panik bozukluğu ile ortak noktalara sahiptir. Duyusal hassasiyeti olan bireyler, besin neofobisini tanımlamaktadır ve alışılmadık yiyeceklerden iğreneceklerinden endişe duymaktadır; olumsuz sonuçlardan korkanlar, yemek yemenin travmatik bir olaya neden olacağını öngörmetedir. KKYAB vakalarında özellikle yemek yemeye ya da yiyeceğe karşı belirgin bir ilgi eksikliği olanlarda, bireyler genellikle rahatsız edici ve hatta tehlikeli olarak algıladıkları fizyolojik duyumlara (örn., tokluk) oldukça duyarlıdırlar. Kaygıya normal bir tepki, kaygı uyandıran uyarandan kaçınmaktır. Kaçınma, korku uyandıran uyarıcıyı ortadan kaldırarak kısa vadede korkudan kurtulmayı sağlamaktadır, ancak nihayetinde uzun vadede kaygıyı artırabilmektedir. Yani, kaçınmanın ardından kaygının anında azalması kaçınma davranışını pekiştirmektedir; dahası, bireye korkularıyla yüzleşme veya tahminlerinin yanlış olduğunu görme veya korkulan sonuçlarla baş etme fırsatı sunmamaktadır.
Sayfa 31 - Apamer Yayınları
Reklam
Biyolojik ve çevresel katkıların ortak noktalarında, yeme ve beslenmeyi zorlaştırabilen ve KKYAB'nin gelişimi için zemin hazırlayan tıbbi ve psikiyatrik komorbiditeler yer almaktadır. Örneğin, belirli kısıtlamalar gerektiren besin alerjileri, bazılarında daha fazla besinden kaçınmaya veya kısıtlamaya yönelik hassasiyeti arttırabilmektedir. Benzer şekilde, artan duyusal hassasiyet ve bilişsel katılık ile ilişkili olan otizm spektrum bozukluğu, bazıları için yerleşik hale gelecek olan seçici yemeye zemin hazırlamaktadır. Buna ek olarak, tıbbi gelişmelerle son birkaç on yılda erken doğumlarda artış sağlanmaktadır. Erken doğan bireylerin düşük doğum ağırlığına ve erken beslenmeyi zorlaştırabilecek tıbbi komplikasyonlara sahip olma olasılığı daha yüksektir (Kumar ve diğerleri, 2017; Villar ve diğerleri, 2018), bu da beslenme bozuklukları riskini artırabilmektedir.
Apamer Yayınları
BDT-KK'nin birincil hedeflerinin bir yemek meraklısı olmayı, çok sıra dışı yiyeceklerden keyif almayı veya belirli bir yiyeceği (örneğin brokoli) yemeyi içermediğini, bunun yerine genel olarak daha çeşitli yiyecekleri daha az ilişkili sıkıntı ile yemeyi içerdiğine dikkat edin. Benzer şekilde, hastanın yemekten zevk almasını sağlamak da bir amaç değildir, çünkü homeostatik iştah ve yiyeceğe verilen hedonik tepki en azından kısmen genetik olabilir. Bunun yerine, BDT-KK'de, görev bazen hala bir angarya gibi gelse bile, hastaların beslenme ihtiyaçlarını karşılayacak kadar yiyecek tüketmelerini desteklemekteyiz.
Sayfa 61 - Apamer Yayınları
Tedavi
Pediatrik beslenme bozukluğu olan bireyler için birçok klinik kılavuz, tedavinin geniş bir multidisipliner bakım ekibi (örn., aile hekimi veya çocuk doktoru, gastroenterolog, diyetisyen, konuşma terapisti, iş ve uğraşı terapisti, sosyal hizmet uzmanı, psikiyatrist ve/ veya davranışsal psikolog) gerektirdiğini öne sürmektedir (bkz., Dodrill, 2014).
Sayfa 44 - Apamer Yayınları
Henüz kayıt yok

Yorumlar ve İncelemeler

Tümünü Gör
Reklam
Henüz kayıt yok