Insan olarak, yetistirilme tarzimizi yetistirdigimiz cocuklara uyarliyoruz aslinda. Cocuk yetistirmek bir baglamda kisinin kendisindeki dugumleri cozmesi demek. Biz kendimiz tam oldugumuzda cocukta kusursuz olacaktir. Ne yazik ki, bu donguyu asla tamamlayamayacagiz. Ne kadar donanimli olursak olalim bazi seyleri engelleyemeyerek kendimizce begenmedigimiz halleri olacaktir yetistirdigimiz bireyin. Insan kusurlu bir varliksa mukemmelini yaratmak cok da gercekci gelmiyor bana. Bir baglamda ice donup kendimize bakmanin en gercekci kani oldugu dusuncesindeyim. Biz iyi birer yetiskinsek vicdanli, merhametli … cocukta iyi bir cevreye sahip oldugu takdirde otesine gecmeyecektir. Kalpten geldigi gibi sevmek, dokunmak, sarilmak tum bunlarin isiginda deneyimleyerek yetistirilen bireyin mizaci dogrultusunda ogrenebiliyoruz yanlisi, dogruyu zaten o sirada da cocuk buyumus oluyor…