Öncelikle kitabın, yazarın daha önce okumuş olduğum "İçimizdeki Balık" kitabından daha ağır olduğunu söyleyebilirim. Bazı kısımlar, (benim gibi) konuyla profesyonel olarak ilgilenmeyenlere biraz karmaşık gelebilir. Ama ana hatlarıyla bile anlaşılsa, akademik bir amaç gütmeyenler için fazlasıyla yeterli olacaktır.
Düşünün ki canlılık bizlere, "olası en iyi dünyayı" değil "olası dünyaların en iyisini" sunan bir savaşın ürünü. Genomumuzun %10u eski virüslerden, %60ı kontrolden çıkıp kendi tekrarını oluşturan genlerden oluşurken, sadece %2si bize ait genleri barındırıyor. Örneğin, plesentada, anne ile fetüs arasındaki besin ve atık alışverişini yöneten sinsitin proteini, zamanında atalarımızın genomunu işgal etmiş ve hücreleri enjekte etme yeteneğini kaybetmiş bir viral protein. Ya da anı oluşumunda rol alan ve mutasyona uğradığında Alzheimer'den şizofreniye kadar uzanan sorunlara yol açan Arc geninin ürettiği Arc proteini, HIV virüsüyle neredeyse tıpatıp aynı. O da muhtemelen 375 milyon yıl önce kara hayvanlarının ortak atasının genomuna girmiş bir virüsten ibaret. Kloroplastlar, bir zamanlar serbest yaşamlı mavi-yeşil algler iken, mitokondriler zamanında başka bir hücreyle birleşmiş olan bakterilerden ibaret.
Evrim gerçekten nefes kesici. Bundan milyonlarca yıl sonra, canlılık hala var olmaya devam ederse, bu karmaşık mekanizma, belki Covid virüsüyle bile işbirliği yapmayı başaracaktır.
