Pervin Ünalp Gönderileri
Pervin Ünalp kitaplarını, Pervin Ünalp sözleri ve alıntılarını, Pervin Ünalp yazarlarını, Pervin Ünalp yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sevmek böyle bir şeydi işte. Sevmek, acı vereni sevmek. Sevilmeyi beklemeden, sevileceğini bilmeden sevmek. Affetmek. Acı vereni sevdiğin için kendini affet- mek. Kadir de bir anlamda öyle seviyordu işte. Acı vererek, acı çekerek ama bu doğum değildi ki Gülnaz onu affetsin. Verdiği acıları yüzüne vurmadan kayıtsız şartsız bir sevginin kollarına atsın.
Her şey aynı ama ben değilim. Anlasana, değişti, çok değiştim. Karşında duran senin on altı yaşındaki oğlun değil. Tanımadığın bir adam. Ben kayboldum anne, farkında değil misin? Karanlıklar yuttu beni. Nefes alamıyorum. Kendimi bulmam gerek. Gitmem gerek.
İşte zamanı gelmişti. Gecenin karanlık örtüsünde gerçeklerin aydınlığı hüküm sürmeliydi
Ne zaman almışlardı gençliğini-çocukluğunu avuçlarından hissettirmeden? Nasıl izin vermişti buna? Hayalleri hesap sormaya başlamıştı artık. Hele de son iki yıldır, sorgu artmış, mahkumiyet kararı çıkmıştı gıyabında. Gün yüzünü görse bile kendi yüzünü göremeyecekti, biliyordu. Aynalardan nefret eder olmuştu. Kaçamak bakışlarla tıraş olabiliyor, kendisiyle göz göze gelmekten hoşlanmıyordu. Kırlaşan saçları değildi istediği. Çürüyen dişleri ya da yorgun bakışları...
Herkesi dinlemiş, ama hiç kimseye kendi cehenneminden söz etmemişti
Teyzemle de görüşmedim bir daha. Kötü biri olduğu için değil ha, utancımdan. Yüzlerine nasıl bakacağımı bilemedim. Aslında o anlamıştır beni. Hak vermesede de anlamıştır. Bilir mecbur kaldığımı, insandır o.