Okuduğum son kitabını elime aldığımda, kitabın ismi dervişvari bir hisle ruhumda yankılanıyordu. Sessiz sakin bir matem, sonsuzluk ve ıssızlık iç içe, buğulu bir mana. Tüm bu çağrışımlarla üç nokta koyuyordum cümlenin sonuna: 'Öyle geçer ki zaman...' Zamanın bitmemiş oluşunun, 'hâlâ vakit var' iç sesinin rahatlığı ve yetişememenin telaşıyla...