Rüzgâr...
@yenalderin
“Rengârenk dünyada bir adam gezer:
Ne zengin ne fakir ne mümin ne zındık.
HİÇBİR gerçeğe dalkavukluk etmez,
HİÇBİR yasayı tanımaz! Cesur…Üzgün…
Bu alacalı dünyada kimdir bu adam?”
Ömer HAYYAM
955 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Gölgeler bizimle gaddar bir oyun oynuyor…
Bu oyunda birileri kovalıyor, gölgeler kaçıyor
gölgeler uzayıp kısaldıkça, saatler geçiyor…
İnsanlar bazen karşısındakilere kalben uzak oldukları için anlamakta güçlük çekerler. Bazen her ne kadar karşımızdakine yakın olsak bile, duygularını bilmediğimiz olabilir.
Okur Takip Önerileri
Uçamayan bir kuş sürüsü gösterseler ve tüylerini yolmanı isteseler en güzel tüylüsünden başlamaz mıydın?
Elinizden geleni yapın. Hayatı bazen boşa harcıyor olsak dahi, uğraşmaya değer.'
Açlık tütmeyen bacalardan gözünü dikmiş bakıyor, çöplerinin içinde tek bir yiyecek kırıntısı olmayan, pislik içindeki sokakta kocaman dikiliyordu.
…muamma isem
Her insanın bir diğeri için
engin bir muamma oluşu,
üzerine kafa yorulması gereken
şaşırtıcı bir gerçektir.
İstanbul yolunda Araf, Tarafım…
Zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü Bilgeliğin ve aptallığın çağıydı.
Hem inanç hem de kuşku devriydi.
Işığın da asrıydı karanlığın da.
Hem umut baharıydı hem de umutsuzluk kışı. Her şeye sahiptik hiçbir şeyimiz yoktu..!
Bir kitabı okumaya başladı
Turgut Uyar, Bir Gün Sabah Sabah
Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
Sana Sapanca'dan bir sepet elma almışım.
Mustafa Kemal...
Şimdi vatan bir insan gibi ölürken bir insan bir vatan gibi ayaktaydı: Mustafa Kemal!
Mustafa Kemal ayağa kalkınca yeryüzüne vuran gölgesine bütün bir memleket sığıyordu.
Mustafa Kemal ayağa kalktı demek, on beş milyon muztaribin altında duracağı bir bayrak vardır demektir!
İşgal zamanı İstanbulundan
İçeride dans başladı. Sokakta zehir gibi bir soğuk, yağmur, çamur işgal askerleri vardı. Dışarıdaki zulmün ve kışın korkunç kimsesizliğini sezecek bir tek kişi bu salonda yoktu. VATANSIZ olmak ne iyi şeydi: pencereden başlayan, ufukta biten mezarlığı kimse görmüyordu!
Ve sokaklarda hep yürüyor, yürüyor, yürüyordu: bir yere gitmeyerek.