Yusuf
@yusufciya
Hepimiz çukurdayız ama bazılarımız yıldızlara bakıyor.
539 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum
güneş ölmüştü
güneş ölmüştü ve yarın
çocukların belleğinde
belirsiz, yitik bir imgeydi
ve kimse
hiçbir şey düşünmez oldu artık
Okur Takip Önerileri
o günler geçip gitti
o günler, kirpiklerimin arasından
sanırım bütün yıldızlar
yitik bir göğe göçüp gitmişler
ve şehir, şehir ne sessizdi
yol boyu
solgun heykellerden
ve süprüntü ve tütün kokan birkaç çöpçüden
ve uykulu, yorgun bir bekçiden başka
hiçbir şey çıkmadı karşıma
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
bu acı, tatlı günlerin birinde
diğer günler gibi bomboş bir günde
bugünün ve geçip giden günlerin gölgesinde
kuşku yok ki bir mezarın derinliklerinde uykudayım
düşünüyorum ama biliyorum ki hiç
gücüm yok bu kafesten kurtulmaya
gardiyan razı olsa bile
takatim yok kanatlanıp uçmaya
gidiyorum, gönlümden çek elini
ey, hiçbir şey vermeyen, boş umut
gidiyorum; yorgun, solgun, ağlamaklı
viraneme doğru
sizin şehrinizden Tanrı'ya götürüyorum
perişan ve divane gönlümü
bu gece gözlerinin göğünden
şiirime yıldız yağıyor
kağıtların beyaz sessizliğinde
kıvılcım ekiyor pençelerim
"Kırgınlığım" yüzüme yansıyor... ve saçlarım beyazlaşıyor, geleceği düşünmek boğuyor beni...
Siyaset kuramcısı Roberto Unger'in bize söylediği gibi, Dünya'yı dönüştürmeye karşı her düzeydeki en büyük engel, işin farklı olabileceğini kavrayacak açık görüşlülük ve hayal gücünden yoksun oluşumuzdur.
Çok büyük ilerleme kaydettik ama genel görelilik ile kuantumun henüz birleştirilememiş olması evrenin ne olduğuna ilişkin elimizde inanabileceğimiz tek bir resim olmadığı anlamına geliyor. Bir çocuk evrenin ne olduğunu sorsa ona söyleyecek tam anlamıyla hiçbir şeyimiz yok.