Tülay

Burada bekledim hep, Hiç gitmedim -O gitti dediler- Zihnim dahi benden gitti Sen benden gitmedin.
Reklam
Aşkımın sende doğurduğu belirsizlik, bende korkuya dönüşüyor. Çünkü o sisli dağ beni hep korkuturdu. Şimdi âşık olduğum da korktuğum da sensin! T.
Hayat bir düşse şayet yokluğun da yalandır.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"... Sükûtun düğümlü ipleri güzün seherinde çözülüp toz toz olmuş, önüne çıkan ne varsa iyi kötü her şeyi yara yara, ardına ata ata görünür olmaya ve nihayete kavuşmaya başlamıştı. Belanın zehirli çengeli huzurun paçasına takılmış, iki güzel yüreğin evini baştan aşağı kuşatmış, kelâmın sonu yaklaşmış, geçiciliğin miskin kolları bile isteye kendini sonsuzun kucağına bırakmaya başlamıştı. Tüm çevreye sarınan bütün bu kasvetli ve cefalı ruha rağmen yaratılmışların hiçbirinde tedirginliğin zerresi yoktu."
"Her iki âlemde de kullanılan veya kullanılmayan tüm eylemleri yolunda harcadım. Canlı cansız her şeyi ardımda bıraktım; cezayı da ödülü de göze aldım ama bir tek sende; sana ait olanlarda yara açmamaya çalıştım. O sivri eşikte hep durdum. Âhım arşı delip geçti, yankısı dağları yerinden etti tüm bunlara rağmen bir "yapma"nın ateşinde yalnızca kendimi dağladım."
Reklam