ömrümün yarısı affedilmek için utançla ellerime bakarak, bir diğer yarısı affetmek için an kollayarak geçti. ama ben de babamın kızıyım işte. armut dibine. ne affedilebildim ne affedebildim kimseyi. sen sanıyorsun ki seni öldürmeye yer arıyormuşum, yok. ben başka yolun derdindeydim. onu da zaten beceremedim. bu hem özür hem kabul. beni kim affeder ben de kimi affederim bu saatten sonra bilmiyorum. ama kendimden özür diliyorum, kendimi haddimse eğer bin kere, o kapkara gözlerine yutkunmaktan kan oturmuş altı yaşındaki halimi, bin kere affediyorum.