"bir adım attığım yerde
ne vardı ki gitmemle kayboldu
her adımda
sonsuz benler koyuyorum boşluğa
ve gene ben dolmuyorum
geçip gittiğim yerlerde
iç içe
öne ve arkaya bakan
bir sürü ben’ler koymuşumdur
eskiler çocuk
şimdikiler ihtiyâr"
"Adımlar"/Âsaf Hâlet Çelebi
Küstahlığımı nezaketim götürdü
Sadece kendime bakakaldım
Kararsızlık bir an sürdü
Gizlenen insanların ortasında ben kaldım
Çırılçıplak
Selâmımı tanıdıklar götürdü
Saygı bekleyince alçaldım
Kararsızlık bir an sürdü
"Ne beklediğini bilerek
-ama,
beklemeden yaşayacaksın
en çok beklediğinin de,
gelse bile birgün,
hiçbir zaman beklediğin anlamda gelmeyeceğini bilerek…
Yaşamın bir bekleme olacak
-ama,
beklemeden yaşayacaksın."
"Yaşarken,
sürekli,
düştüğünü göreceksin
çeşitli yüksekliklerden
çeşitli derinliklere…
Yaşamın,
düşüşün olacak.
Yaşarken düşeceksin.
Yaşamın,
yüksekliklerin ile derinliklerin arasında
gidip gelecek.
Yaşamın,
yüksek ve derin olacak."