zeynep günce (@zzells) İletileri

cenazeyim kaburgaları mı ezilmiş fark etmez artık hangi kemiğime inmiş balyoz hiçbiri fark etmez inan bir cinayet olmalıyım suç mahalinde apaçık gözlerle katil gülmeli “bıraktım düzeni bozulmamalı” demeli ve sonra sessizce gitmeliyim o buz gibi odaya habersizce uzanmalıyım yeni evime bir kelebek dostum olmalı

Reklam

zeynep günce

@zzells·

9ay

29/

bu kadar yürekten çağırma beni bir gece ansızın gelebilirim beni bekliyorsan, uyumamışsan sevinçten kapında ölebilirim belki de hayata yeni başlarım içimde küllenen kor alevlenir bakarsın hiç gitmem kölen olurum belki de seversin beni kim bilir kal dersen, dağlarca severim seni bir deniz olurum ayaklarında aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz kalbim duruverir dudaklarında ya da unuturum kim olduğumu hatırlamam belki adımı bile belki de çıldırır, deli olurum sana kavuşmanın heyecanıyla aşk bu, bilinir mi nereye varır ne durdurur özlemini, seveni bakarsın ansızın gelebilirim bu kadar yürekten çağırma beni

zeynep günce

@zzells·

9ay

kendi sevginin nöbetinden de sakın kendini yalnız kişi, yoluna çıkana uzatıverir hemen elini

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

zeynep günce

@zzells·

10ay

Anısı bizsek eğer bu kentin Unuttuğu türküler bizsek Acıyı rehin bırakıp bir güle Anımsatmalıyız bunları bir bir Sonra yürümeliyiz seninle Sokaklara caddelere çıkmalıyız Belki bir aşktır bu kentin Belleğini geri getirecek olan Burada yağmur yağıyor ama sen Şemsiyeni almadan gel yine de Özletiyor bu çılgın sağanak seni Sırılsıklam özletiyor biliyor musun

zeynep günce

@zzells·

10ay

ayla örtünüyoruz çağlardır, buğulu camlar ve farklanmış yüzümüzle. başkaları uygarlıktan söz ediyor, bilmeden her geriye dönüşün belki ulaşılmaz bir ileriye adım olduğunu. tohumdan korkuyoruz, yeryüzünün ilgisizliği hafif kılıyor bedenlerimizi, bakışımız göğe yönelirken yürekler serin tutuluyor. sonra her çınlamayla endişe güğümleri omzuma biniyor; toprağın değişmezliği, yapıların kalıcılığı, anaların istemi kadar tehdit edici yükler. örümcek ağında gizlenen eski yazılar kinin kuşkusunu kusuyor. yeniden hatırlanıyor bir zamanın beyaz evleri, dudakların uyarısıyla sonu ertelenen aşkın iyicil kucağı açılıyor, öte dünyanın gerçek konutlarında. çerçeveleri yalnızlıklarımızdan oluşan, kapıları acılardan örülmüş, toz, taş, geçmiş ve şimdiyi saklayan güzellik! hiç bitmesin diyoruz dingin tavrımız, bir kez seçilmiş uğraşı yaşamdan ayırmamakla. arınalım, arınalım artık yolsuzluklarından şu densiz yeryüzünün kalık çirkefinden; sevgi yazısıyla!

Reklam