Öne Çıkan Yorum
O kadar doğru kii ve acı çekmeden ki haline dönmek istiyorsun... ❤🩹
Okuduğum kitaplarda kendime benzer bir şeyler
aradım, bazı şarkılarda beni anlayacak hisler aradım,
kendimi notaya dökecek zamanlamaları bekledim.
Bazı filmlerin içinde kendi karakterimi aradım,
aradığım tek şey kendi yansımamı görmekti. Ama
tüm bunlardan habersiz, varoluşumu dikizlerken
çok şey yapmışım. Kendi kitabımı yazmışım, kendi
şarkımı söylemişim, kendi filmimi çekmişim. Başrol
oynamışım. Söylemediler, görmedim, bilmedim.
Aramaya devam ettim. Yansımalar dünyasında hep
bir ışık aradım. Rolünü ezberlemeden sahneye çıkan
tiyatrocu gibiyim artık. Ne anlamı var artık provanın?
Daha da güçlenmiş kendinden emindir ama birisi ona o acıyı hatırlatsa tekrar yaşıyormuş gibi olur
Umarım hatırlatmaz
8 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Acının aktörü olduk, yazdık, yönettik, oynadık. Tam bir başyapıt gibiyiz.
Acı çeken her kimse, yaralarını başkalarından gizler. O yaraları bir yara bandıyla kapatırsa dahi, bu bitek dışarıya öyle yansır, insan kendini kandırmaya çalışır. Ama iç içten bilir ki, ne kadar o yaralar kabuk bağlasana, hep izi kalacaktır.. (: acı insanı dünyanın gerçeğiyle yüzleştirir.
Ne demişler; İnsan kırıldığında sevmeyi değil, göstermeği bırakır.
Acı çekmiş bir kalp bayat ekmeğe benzer ne eski tadından eser kalır ne de onu yemek isteyen de heves...
Acı yüreğinde devam ettiği için belki de.
Dışardan geçti izlenimi verip geçmeyen bir acı eski seni alır götürür. Söze dökülemeyen ifadeleri kalp bu şekilde yansıtıyordur insanlara belki de.
Ama keşke acısı geçse..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.