Evli
Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim.
Kimseden akıllı, kimseden güzel,
kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok.
Kimse için en değilim.
Daha değilim.
Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün
hastasıyım ...
Böyle anlarda insan nasıl birlikte ölmüyor?
Sonraki gün uykudan uyanıp dişlerini fırçalıyor ve kravatını bağlıyor? Benim hissetiğimi yaşayan biri nasıl yaşayabiliyor? Bu nefes,uğruna savaştığım, ruhumun bütün gücüyle hayatta tutmak istediğim bu ilk insan nasıl ellerimden kayıp gitti?
Doktor olarak ölümü sık sık gördüm.Klinik bir olay,bir gerçek olarak gördüm.Tabiri caizse ölümü öğrenmiştim ama yalnızca bunu ilk kez YAŞADIM, ben o ölümü o gece biriyle birlikte yaşadım, birlikte ÖLDÜM!